Wniosek w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o umorzenie opłaty, o której mowa w art 11 ust. 4 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym
Sentencja

Starszy referendarz sądowy Anna Nasiłowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. P. na postanowienie Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o umorzenie opłaty, o której mowa w art 11 ust. 4 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym postanawia: odmówić Skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Uzasadnienie

W złożonym na urzędowym formularzu (PPF) wniosku o przyznanie prawa pomocy A. P. (dalej: "Skarżący" lub "Strona") wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych.

W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach Skarżący wskazał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną, córką i synem. Skarżący nie wykazał żadnego majątku, wyjaśnił jedynie, że jego żona jest właścicielką mieszkania, które nabyła przed zawarciem związku małżeńskiego. Mieszkanie jest obciążone kredytem hipotecznym. Podstawą utrzymania rodziny jest dochód z wynagrodzenia za pracę w wysokości 2.893,67 zł oraz świadczenie otrzymywane przez żonę Skarżącego w wysokości 607 zł. Do kosztów stałych Skarżący zaliczył zobowiązania kredytowe, koszty ubezpieczenia domu, samochodu oraz ubezpieczenia na życie, wydatki na media, koszty leczenia dziecka, podatek od nieruchomości.

Ponieważ oświadczenia zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okazały się niewystarczające do oceny stanu majątkowego Skarżącego, wezwano go do udzielenia dodatkowych informacji oraz złożenia dodatkowych dokumentów.

Wezwanie Skarżący odebrał w dniu (...) października 2016 r. Nie odpowiedział na wezwanie i uiścił należny w sprawie wpis sądowy w wysokości 100 zł.

Mając na względzie powyższe zważono, co następuje.

Na podstawie art. 243 § 1, art. 245 § 1 oraz art. 258 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej " p.p.s.a", referendarz sądowy może - na wniosek strony złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania - przyznać jej prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.

W myśl art. 245 § 2 i § 3 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, a w zakresie częściowym - zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

W niniejszej sprawie Skarżący złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, a więc o przyznanie prawa pomocy w części. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zawarte w omawianym przepisie określenie "gdy osoba ta wykaże" oznacza, że to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z tego prawa. Zatem rozstrzygnięcie będzie zależało od tego, co zostanie przez wnioskodawcę udowodnione. Referendarz sądowy ocenia przedstawione informację i nie spoczywa na nim obowiązek udowadniania, że strona środki na pokrycie kosztów sądowych jednak posiada.

W sytuacji, gdy oświadczenie zawarte we wniosku budzi wątpliwości lub jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego wnioskodawcy, na podstawie art. 255 p.p.s.a., można wezwać taką osobę do złożenia dodatkowego oświadczenia uzupełniającego, jak i potwierdzającego wykazywane przez nią okoliczności. W przedmiotowej sprawie, oświadczenie zawarte we wniosku złożonym na urzędowym formularzu PPF było niewystarczające do oceny, czy Strona nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Dlatego też niezbędne okazało się wezwanie Skarżącego do nadesłania dokumentów i złożenia oświadczeń pozwalających na lepszą ocenę jego sytuacji majątkowej. Mając jednak na uwadze, iż wezwanie nie zostało przez wnioskodawcę wykonane w zakreślonym terminie, uznać należy, iż Skarżący nie wykazał, że ustawowa przesłanka przyznania tego prawa w odniesieniu do jego osoby wystąpiła.

Nadmienić należy, że Skarżący w dniu 21 października 2016 r. zapłacił wpis sądowy należny w sprawie w kwocie 100 zł, co umożliwi rozpoznanie skargi przez Sąd I instancji.

W związku z powyższym, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.

Strona 1/1