Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej postanawia: 1. Umorzyć postępowanie sądowe. 2. Umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy.
J. M. wystąpił ze skargą z dnia 19 grudnia 2017 r. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2017 r. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej.
Jednocześnie skarżący zawarł w skardze wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Pismem procesowym z dnia 2 marca 2018 r. skarżący cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje;
Cofnięcie skargi może nastąpić od chwili jej wpływu do organu do czasu wydania wyroku przez sąd.
Stosownie do treści przepisu art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; zwanej dalej: "p.p.s.a.") skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi, co do zasady, wiąże sądu. Jeżeli jednak cofnięcie skargi zmierza do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności, sąd uznaje cofnięcie skargi za niedopuszczalne.
W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności przewidziane w art. 60 in fine p.p.s.a., a zatem stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 p.p.s.a. należało uznać cofnięcie skargi za skuteczne i umorzyć postępowanie sądowe.
Jednocześnie umorzenie postępowania sądowego sprawia, że rozpoznanie wniosku o prawo pomocy staje się zbędne, co prowadzi do wydania postanowienia o jego umorzeniu w oparciu o przepisy art. 258 § 2 pkt 7 i § 4 w zw. art. 249a p.p.s.a.