Referendarz sądowy Anna Nasiłowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. M. na postanowienie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia (...) kwietnia 2015 r. Nr (...) w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu p o s t a n a w i a: - odmówić Skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych
W złożonym na urzędowym formularzu (PPF) wniosku o przyznanie prawa pomocy J. M. (dalej: "Skarżąca", "Strona") wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że Skarżąca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, jest właścicielką mieszkania o powierzchni 56,10 m.kw. Źródłem utrzymania Skarżącej jest świadczenie rodzinne w wysokości 2.138,86 zł (netto).
Z uwagi na to, iż złożone oświadczenia okazały się niewystarczające dla oceny możliwości majątkowych wnioskodawcy, zarządzeniem z 14 lipca 2015r. Skarżącą wezwano do udzielenia dodatkowych informacji oraz złożenia określonych dokumentów. Wezwanie zostało doręczone w dniu 27 lipca 2015 r. Skarżąca nie odpowiedziała na wezwanie.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje.
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest - stosownie do treści przepisu art. 199 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zwanej dalej: "p.p.s.a.") - ponoszenie przez stronę kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Literalna wykładnia powyższych regulacji nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki przemawiające za udzieleniem prawa pomocy, ciąży na ubiegającej się o takie prawo stronie. Godzi się zatem przyjąć, iż wprowadzając wyjątek od ogólnej zasady partycypowania w kosztach sądowych, ustawodawca złożył obowiązek wykazania pozytywnych przesłanek na wnioskodawcę, zaś ocenę ich spełnienia pozostawił referendarzowi rozpatrującemu wniosek. Jednocześnie w sytuacji, gdy oświadczenie zawarte we wniosku jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego wnioskodawcy lub budzi wątpliwości, referendarz sądowy na podstawie art. 255 p.p.s.a., ma prawo wezwać taką osobę do złożenia dodatkowego oświadczenia uzupełniającego, jak i potwierdzającego wykazywane przez nią okoliczności.
Wobec tego, iż oświadczenia złożone przez Skarżącą na urzędowym formularzu PPF, okazały się niewystarczające do oceny, czy nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania (jako warunku udzielenia prawa pomocy we wnioskowanym zakresie), została wezwana do podania informacji pozwalających na lepszą ocenę sytuacji majątkowej oraz do złożenia określonych dokumentów.
W szczególności ustalenia wymagało, czy Skarżąca - uzyskując dochód miesięczny w wysokości 2.138 zł (netto) - posiada jakiekolwiek środki finansowe na rachunkach bankowych bądź środki pieniężne zgromadzone w inny sposób oraz, jakie są miesięczne wydatki związane z jej niezbędnym utrzymaniem.