Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia NSA - Ewa Wrzesińska - Jóźków po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z dnia 8 kwietnia 2014 r. w sprawie ze skargi J.S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą E. J.S. na decyzję Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] listopada 2013 r. Nr [...] w przedmiocie zobowiązania do zwrotu dofinansowania ze środków unijnych postanawia: odrzucić wniosek.
Postanowieniem z dnia 27 marca 2014 r. tut. Sąd odrzucił skargę J.S. z uwagi na jej złożenie po upływie terminu. Odpis postanowienia doręczony został skarżącemu w dniu 1 kwietnia 2014 r.
Od powyższego postanowienia skarżący w zakreślonym terminie wniósł skargę kasacyjną wskazując na bezzasadność wydanego rozstrzygnięcia.
Jednocześnie pismem z dnia 8 kwietnia 2014 r. skarżący zwrócił się o przywrócenie terminu do wniesienia skargi od decyzji z [...] listopada 2013 r. W uzasadnieniu pisma skarżący powołał okoliczności tożsame z tymi, które podniesiono w skardze kasacyjnej. Wskazywał tutaj na okoliczność doręczenia zaskarżonej decyzji zarówno pełnomocnikowi jak i bezpośrednio stronie skarżącej, przy czym w skardze kasacyjnej podnoszono, iż do przekroczenie terminu nie doszło natomiast we wniosku o przywrócenie terminu powoływano się na brak winy w uchybieniu przedmiotowego terminu w przypadku uwzględnienia stanowiska sądu prezentowanego w postanowieniu o odrzuceniu skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 poz. 270 t.j.) dalej: p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późniejszymi zmianami) pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Zgodnie natomiast z art. 88 ww ustawy, spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
W ocenie Sądu wniosek o przywrócenie terminu w przedmiotowej sprawie jako przedwczesny uznać należy za niedopuszczalny.
Przede wszystkim wskazać należy, iż procedura zmierzająca do przywrócenia terminu, któremu strona uchybiła może być wdrożona dopiero po stwierdzeniu, że czynność procesowa podjęta przez stronę jest (na skutek upływu terminu) bezskuteczna.
Podnieść tutaj należy, iż wyłączenie możliwości jednoczesnego uwzględnienia powołanego środka zaskarżenia i wniosku o przywrócenie terminu wynika nie tylko z konkurencyjności zawartych w nich wniosków, zmierzających do wywołania przeciwstawnych skutków procesowych, ale i sprzeczności wewnętrznej ich podstaw. Skarga kasacyjna oparta jest bowiem na twierdzeniu, że termin został zachowany a wniosek o przywrócenie terminu na przeciwnym - że do uchybienia terminu doszło (tak również NSA w postanowieniu z 31 stycznia 2013 r. sygn. akt I OZ 47/13, LEX nr 1273882).