Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Andrzej Kania (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. M. na uchwałę Rady Miasta O. M. z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie uchwały w sprawie uchwalenia uchwały budżetowej na 2019 rok postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić T. M. kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) uiszczoną tytułem wpisu od skargi, wpisaną do rejestru opłat sądowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pod poz. [...], dnia [...] października 2019 r.
Rada Miasta w O. w dniu ... grudnia 2018 r., przyjęła uchwałę budżetową na 2019 r., nr (....).
Skargę na tę uchwałę wniósł T. M., zaskarżając ją w części dotyczącej § 1 ust. 2, w której ustala się wydatki w łącznej kwocie 136.639.850,58 zł w tym zaskarżył kwotę 651.500,00 zł ujętą w planie wydatków, złącznik nr 3 do uchwały, w Dziale 700 Gospodarka Mieszkaniowa, Rozdział 70095, Pozostała działalność, w Paragrafie 4270 Zakup usług remontowych na kwotę 651.500,00 zł (fundusz remontowy budynków komunalnych, fundusz remontowy innych wspólnot, fundusz remontowy TBS wspólnot).
W uzasadnieniu skargi stwierdził, że po stronie dochodów uchwalono kwotę 117.952.714,58 zł, gdzie między innymi zaplanowano dochody z czynszów uzyskiwanych z najmu lokali stanowiących mieszkaniowy zasób gminy - 1 585 000 zł. Tymczasem po stronie wydatków w dziale 700 - Gospodarka mieszkaniowa w Rozdziale 70095, Paragrafie 4270 zaplanowano zakup usług remontowych - 651.500,00 zł oraz w Paragrafie 4300 Zakup usług pozostałych wydatki na kwotę 1.625.000,00 zł co daje łączną kwotę 2.276.500,00 zł. W ocenie skarżącego różnica między przychodami, a wydatkami zostanie sfinansowania z dochodów własnych miasta, tj. z podatków mieszkańców. Dla uzasadnienia naruszenia interesu prawnego skarżący wyjaśnił, że miasto wydając środki finansowe na dopłatę do funduszu remontowego zasobów mieszkaniowych, ogranicza natomiast zakres oczekiwanego przez mieszkańców remontu infrastruktury technicznej miasta (chodników i ulic), do którego jest zobowiązane.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o odrzucenie skargi z uwagi na brak interesu prawnego strony skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., zwanej dalej: p.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej oraz akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej.
W myśl art. 58 § 1 pkt 5a p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli interes prawny lub uprawnienie wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, nie zostały naruszone stosownie do wymagań przepisu szczególnego. Takim przepisem szczególnym jest art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. 2019 poz. 506 ze zm.), dalej: u.s.g. Zgodnie z tym przepisem każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.