Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia ... sierpnia 2009 r. Nr ... w przedmiocie odmowy uznania za uzasadnione zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały;
Skarżąca J. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia ... sierpnia 2009r.
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały oraz poprzedzającej ją uchwały Prezydium Okręgowej Rady Lekarskiej W. Izby Lekarskiej z dnia ... września 2008r., uzasadniając to niebezpieczeństwem wystąpienia szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, zgodnie z § 3 wymienionego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi jedna z wymienionych we wskazanym przepisie przesłanek.
Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 cyt. ustawy sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych zawartym w wymienionym przepisie. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Pozostawienie przez ustawodawcę uznaniu Sądu zasadności wstrzymania aktu wiąże się w związku z powyższym z koniecznością szczególnie wnikliwego i przekonującego uzasadnienia wniosku w tej sprawie, zwłaszcza że na tym etapie Sąd nie bada merytorycznej zasadności skargi. W szczególności strona skarżąca powinna wykazać, że w związku z wykonaniem zaskarżonego aktu zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Chodzi zatem nie o jakiekolwiek skutki i jakąkolwiek szkodę, ale o szkodę i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu (zob. postanowienie NSA z dnia 22 grudnia 2004 r., OZ 889/04, niepubl.; postanowienie NSA z dnia 9 marca 2005 r., II OZ 52/05, niepubl.).
Podkreślić należy, że skarżąca uzasadniając wniosek niebezpieczeństwem wyrządzenia jej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie uprawdopodobniła wystąpienia tych okoliczności. W złożonym do Sądu wniosku o wstrzymanie wykonania uchwały nie dołączyła bowiem dokumentów świadczących chociażby o jej trudnej sytuacji finansowej oraz majątkowej uniemożliwiającej uregulowanie zaległych składek. Brak jest w związku z tym podstaw do przyjęcia, że okoliczności te mogą doprowadzić do konsekwencji, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Dodatkowo Sąd wyjaśnia, że jedyna możliwość ingerencji sądu administracyjnego w postępowanie egzekucyjne na zasadzie ochrony tymczasowej ma miejsce wówczas, gdy przedmiotem sprawy jest decyzja lub inny akt administracji publicznej, który podlega przymusowemu wykonaniu w drodze egzekucji. Tymczasem przedmiotem niniejszej sprawy jest uchwała Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej co do odmowy uznania, za uzasadnione, zarzutów skarżącej zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym. Wstrzymanie takiego rozstrzygnięcia, będącego rozstrzygnięciem odmownym, nie spowoduje pozytywnych dla skarżącej skutków w postępowaniu egzekucyjnym. W ramach ochrony tymczasowej nie jest bowiem możliwe "wstrzymanie", które by polegało np. hipotetycznie na pozytywnym rozpatrzeniu tych zarzutów. Sąd nie ma też możliwości zawieszenia postępowania egzekucyjnego, dlatego wniosek strony skarżącej mógł być merytorycznie rozpatrzony jedynie w ramach art. 61 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 21 maja 2004 r., sygn. akt FZ 90/2004).
Z powyższych powodów wniosek skarżącej, jako bezzasadny w świetle art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., należało oddalić.