Wniosek w przedmiocie umorzenia zaległości w płatności opłaty abonamentowej
Sentencja

Starszy referendarz sądowy Anna Nasiłowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu w sprawie ze skargi A. W. na decyzję Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia zaległości w płatności opłaty abonamentowej postanawia: - przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata R. B. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym tytułem wynagrodzenia kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) i tytułem 23 % podatku od towarów i usług kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy)..

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 lipca 2015 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym, w tym poprzez ustanowienie adwokata z urzędu.

Wyznaczony pełnomocnik - adwokat R. K. B. - wystąpił na rozprawie w dniu 4 lutego 2016 r. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej skarżącej z urzędu. Jednocześnie oświadczył, że pomoc prawna nie została opłacona ani w całości, ani też w części.

Wyrokiem z dnia 4 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Postanowieniem z 9 lutego 2016 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał pełnomocnikowi koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w pierwszej instancji. Następnie pełnomocnik nadesłał do Sądu opinię o braku zasadności sporządzenia w sprawie skargi kasacyjnej. Wniósł również o przyznanie wynagrodzenia oświadczając, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie zostały opłacone.

Rozpoznając wniosek należało zważyć, co następuje:

Zgodnie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; zwanej dalej: p.p.s.a.), wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.

Obecnie obowiązującym aktem prawnym regulującym powyższe zasady jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801). Zgodnie z § 22 tego rozporządzenia, do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. W myśl § 23, rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Wobec tego, stosownie do przepisu przejściowego w niniejszej sprawie należało ustalić należne adwokatowi wynagrodzenie w oparciu o przepisy obecnie obowiązujące.

Stosownie do treści § 2 rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata.

Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia opłata maksymalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w pierwszej instancji w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna wynosi 480 zł.

Stosownie do § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia opłata maksymalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50 % stawki maksymalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej opłaty, w obu przypadkach, nie mniej niż 240 zł.

W niniejszej sprawie adwokat reprezentował Skarżącą w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji. Po wydaniu wyroku pełnomocnik poinformowała Sąd o sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji. Wobec tego, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia zasądzić należało na rzecz pełnomocnika wynagrodzenie w wysokości 50% stawki minimalnej, tj. w wysokości 240 zł.

Jednocześnie stosownie do treści § 4 ust. 3 rozporządzenia, opłatę podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1