Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Beata Krajewska po rozpoznaniu w dniu 30 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi S. w Z. na postanowienie Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Pismem z 13 czerwca 2012 r. (data nadania pocztowego) skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie S. w Z. (zwane dalej: stroną skarżącą) wniosło skargę na postanowienie Ministra Rozwoju Regionalnego z [...] września 2011 r. dotyczące stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania. Do skargi został dołączony wniosek strony skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, w którym powołano się na brak skutecznego awizowania, a co za tym idzie, brak wiedzy o wydaniu zaskarżonego postanowienia i fakt nieotrzymania ww. postanowienia niemożliwo stronie skarżącej wniesienie skargi w ustawowym terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie jest zasadny.
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Jednocześnie zgodnie z art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W ocenie Sądu - strona skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu, a wobec tego nie spełniła ważnej przesłanki warunkującej zastosowanie instytucji przywrócenia terminu, regulowanej przepisami art. 86 i nast. p.p.s.a.
Na wstępie Sąd wyjaśnia, iż kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się -zgodnie z orzecznictwem i literaturą przedmiotu - z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Uchybienie terminu może być przykładowo poczytane jako zawinione przez nią, "jeśli strona nie chciała dopełnić czynności w terminie albo chciała czynności dopełnić, lecz nie dopełniła z powodu jakiejś przeszkody, którą mogła przezwyciężyć" (v. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz wyd. 7, Wydawnictwo C.H. Beck. W-wa 2005, str. 334). Warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej, jest zatem uprawdopodobnienie przez stronę, że mimo całej staranności nie mogła dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niej niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej (v. wyrok NSA z 13 października 1999 r., sygn. akt IV SA 1656/97). Przywrócenie terminu ma zatem charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, iż niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia prośby o przywrócenie terminu.