Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich
Sentencja

Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 14 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. Ś. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi S. Ś. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.

Uzasadnienie

W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2008 r. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich, S. Ś. w dniu 19 czerwca 2008 r. złożył na urzędowym formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym tj. zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia w postępowaniu sądowym zastępstwa procesowego (radcy prawnego).

W uzasadnieniu wniosku oraz w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach S. Ś. podał, że jedynym źródłem jego dochodu jest renta w wysokości 1200 zł (brutto). Skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wraz z córką, która uzyskuje dochód z umowy o pracę (pół etatu) w wysokości 600 zł (brutto). Syn S. Ś. nie uczestniczy w kosztach utrzymania. Skarżący nie posiada nieruchomości, oszczędności pieniężnych ani jakichkolwiek przedmiotów wartościowych. Zamieszkuje w mieszkaniu o powierzchni 40 m-, będącym własnością córki. Z uwagi na to, że złożone oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych zarządzeniem z dnia 8 września 2008 r. wezwano skarżącego do złożenia dodatkowych informacji. W odpowiedzi na wezwanie, skarżący pismem z dnia 22 września 2008 r. zwrócił się o przedłużenie siedmiodniowego terminu, uzasadniając swój wniosek brakiem możliwości terminowego zebrania dokumentów, będących przedmiotem wezwania. W kolejnym piśmie złożonym osobiście w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie w dniu 6 października 2008 r. skarżący zwrócił się o "zakończenie" sprawy. Wyjaśnił, że z uwagi na stan zdrowia ma problem z zebraniem i przekazaniem dokumentów, o które został wezwany. Tytułem opisania swojej sytuacji majątkowej, skarżący jeszcze raz podał, że dzieci (dwóch synów oraz córka) zarabiają niewiele, stąd nie może liczyć w pełni na ich pomoc finansową.

Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:

W myśl art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Zgodnie z treścią art. 245 § 1 p.p.s.a., może być ono przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym jest możliwe wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Mając na uwadze kryterium oceny zasadności przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, zgłoszony przez S. Ś. wniosek uznać należało za uzasadniony, albowiem przyjęte w niniejszej sprawie ustalenia odnoszące się do sytuacji majątkowej skarżącego oraz jego możliwości finansowych wskazują, że nie jest on w stanie ponieść samodzielnie jakichkolwiek kosztów postępowania. Dochód uzyskiwany przez składającego wniosek oraz córkę jest na tyle niski, że pozwala w zasadzie wyłącznie na zaspokojenie podstawowych potrzeb związanych z prowadzeniem wspólnie gospodarstwa domowego. Co prawda, skarżący nie przedstawił na wezwanie między innymi spisu wydatków ponoszonych na bieżące utrzymanie oraz dokumentów je potwierdzających, niemniej uchylenie się od tej czynności nie jest jeszcze wystarczające do uznania rozpatrywanego wniosku za niezasadny. Trudno w tym kontekście przyjąć, mając na uwadze, że skarżący utrzymuje się jedynie z dochodów swoich i córki, że wydatki związane z utrzymaniem mieszkania, uiszczeniem koniecznych opłat na żywność czy ubranie budżetu gospodarstwa domowego prowadzonego przez skarżącego nie obciążają tylko dlatego, że ten ich szczegółowo nie opisał. Różnie może być oceniany określony poziom wydatków danej rodziny w aspekcie tego, czy dane obciążenie, czy też jego skala są uzasadnione. Powyższe trudno jednak odnosić do skarżącego oraz złożonego przez niego wniosku, jeżeli się zważy, że pozostający do dyspozycji strony comiesięczny dochód z emerytury oraz wynagrodzenia córki jest na tyle niewielki, że trudno sobie wyobrazić, by wydatki, które muszą znajdować z zasady pokrycie w dochodach były w tej sytuacji nadmierne. Przy rozpoznawaniu wniosku wzięto pod uwagę, że dzieci skarżącego, ze względu na własną trudną sytuację (jeden z synów ma małe dochody, drugi syn utrzymuje się z renty, mając trójkę dzieci), nie mogą udzielić mu pomocy finansowej, jak również to, iż wnioskujący o przyznanie prawa pomocy nie posiada nieruchomości ani jakichkolwiek innych przedmiotów wartościowych, co oznacza, iż nie jest możliwe by w ten sposób, a więc na przykład poprzez sprzedaż lub wynajem rzeczy, zgromadził środki potrzebne na prowadzenie sprawy przed sądem.

Tak rozumiane względy nakazywały, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzec jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1