Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA Jarosław Stopczyński po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi C. S. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Pismem procesowym z dnia 5 września 2011 r. zatytułowanym "Zażalenie" skarżący wniósł o uchylenie zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego.
Zarządzeniem z 8 września 2011 r. pismo skarżącego zostało potraktowane jako wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych , o czym poinformowano stronę. Jednocześnie wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia braku formalnego wniosku poprzez złożenie go na urzędowym formularzu oznaczonym symbolem PPF - w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
Wezwanie wraz z załączonym formularzem PPF - przesłane na wskazany w piśmie z 5 września 2011 r. adres - było dwukrotnie awizowane (w dniach 23.09.2011 r. i powtórnie 3.10.2011 r.) i zwrócone jako niepodjęte (vide: k. 20 akt sądowych).
Zarządzeniem z 20 października 2011 r. wezwanie uznane zostało za doręczone - w trybie przepisu art. 73 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a. - w dniu 7 października 2011 r.
Zarządzeniem z dnia 4 listopada 2011 r. referendarz sądowy pozostawił wniosek bez rozpoznania z uwagi na to, że nie został złożony na formularzu PPF.
Wnioskodawca złożył sprzeciw z dnia 25 listopada 2011 r., w którym wyjaśnił powody niepodjęcia korespondencji sądowej.
Zarządzeniem z dnia 11 stycznia 2012 r. wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu poprzez złożenie wniosku o prawo pomocy na urzędowym formularzu PPF.
W dniu 26 stycznia 2012 r. wpłynął wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, sporządzony na urzędowym formularzu PPF i podpisany w dniu 23 stycznia 2012 r. We wniosku wskazano, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe z żoną i czwórką dzieci, posiada dom o pow. [...] m2, natomiast nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych, jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. W rubryce numer 10 wniosku skarżący oświadczył, iż źródłem utrzymania jego rodziny jest świadczenie rodzinne na troje dzieci oraz świadczenie pielęgnacyjne w miesięcznej wysokości 873 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Na wstępie zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. - wniesienie sprzeciwu na zarządzenie referendarza sądowego skutkuje tym, iż traci ono moc a wniosek skarżącej Spółki podlega ponownemu rozpatrzeniu.
W postępowaniu sądowoadministracyjnym zasadą jest, że strona wnosząca do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki obowiązana jest do uiszczenia kosztów sądowych. Zgodnie bowiem z art. 199 p.p.s.a. - strona ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Zasadność wniosku skarżącego rozpatrzono w dwóch aspektach, tj. z jednej strony uwzględniono wysokość obciążeń finansowych, jakie będzie on zobowiązany ponieść w postępowaniu (na obecnym etapie wpis sądowy w wysokości 400 zł), z drugiej zaś strony jego możliwości finansowe.
W tym kontekście uznano, iż złożony wniosek zasługuje na uwzględnienie, bowiem skarżący wykazał, że ustawowe przesłanki uprawniające do skorzystania z prawa pomocy we wnioskowanym zakresie wystąpiły w stosunku do jego osoby. Analiza podanych przez wnioskodawcę okoliczności dokonana w związku z przepisami ustawy uzasadnia stwierdzenie, iż sytuacja materialna skarżącego, będącego osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku jest trudna i stanowi pozytywną przesłankę do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 254 § 1 i art. 260 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.