Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Michał Sowiński po rozpoznaniu w dniu 5 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi I. W. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
W treści skargi złożonej na opisaną w komparycji decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej I. W. (dalej: Skarżący) zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.
Uzasadniając przedmiotowy wniosek Skarżący podkreślił, iż wykonanie decyzji będzie skutkowało wyrządzeniem znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Wyjaśnił, iż zapłata kwoty (...) przekracza jego możliwości. Wskazał, że kwota dofinansowania przeznaczona została na modernizację statku rybackiego i podniesienie rentowności prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie rybołówstwa morskiego. Zaznaczył, że w celu pozyskania środków na spłatę zmuszony będzie do sprzedaży statku i likwidacji działalności gospodarczej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2000 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 tej samej ustawy, Sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Instytucja ta ma charakter wyjątku od zasady przewidującej, że ostateczne decyzje administracyjne korzystają z domniemania zgodności z prawem i podlegają wykonaniu. Zatem wstrzymanie wykonalności zaskarżonego aktu pozwala na uniknięcie wywołania po stronie skarżącego niekorzystnych skutków aktu w sytuacji, gdy nie zostało w sprawie wydane orzeczenie kończące postępowanie sądowoadministracyjne.
Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. Naczelny Sąd Administracyjny, w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/04 (niepubl.) stwierdził, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia (który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego) lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Trudne do odwrócenia skutki to z kolei takie prawne lub faktyczne konsekwencje, które - jeśli zaistnieją - to powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 8 sierpnia 2006 r., II SA/Bk 352/06, Lex Nr 1241556).