Wniosek w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA - Małgorzata Rysz po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A.H. występującej w imieniu własnym oraz jej małoletnich dzieci V.H. i L.H. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2010 r. Nr [...] w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej p o s t a n a w i a wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

Cudzoziemka A.H., obywatelka [...], reprezentowana przez adwokata A.S. wniosła, za pośrednictwem organu skargę na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z [...] marca 2010 r. nr [...], w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Pełnomocnik cudzoziemki, w treści skargi zawarł wniosek (uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2010 r. oraz 1 lipca 2010 r.) o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, motywując go ustawową przesłanką, iż wykonanie decyzji grozi niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków dla skarżącej i jej rodziny.

Jak wynika z pisma z dnia 2 lipca 2010 r. (data nadania) oraz dołączonego do ww. pisma postanowienia Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z [...] czerwca 2010 r., nr [...], organ odmówił wstrzymania wykonania decyzji o wydaleniu z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej skarżącej oraz jej małoletnich dzieci.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 61 §1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, [Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.], wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 ww. ustawy sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.

Sąd zaznacza, iż wniosek cudzoziemki został uwzględniony z uwagi na fakt, iż w ocenie Sądu zasadne jest pozostanie skarżącej w Polsce do czasu zakończenia niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego.

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 grudnia 2005 r. sygn. akt II OZ 1330/05, wyjazd cudzoziemca z Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd pozbawia go nie tylko możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, ale także sprawia, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, udzielona cudzoziemcowi ochrona sądowa może okazać się iluzoryczna. Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego udzielenie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania decyzji nakazującej cudzoziemcowi opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie decyzji w przedmiocie wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest związane ze standardami rzetelnej procedury i realizacją prawa do sądu.

Dlatego też w ocenie Sądu zasadne jest pozostanie skarżącej w Polsce do czasu zakończenia niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego.

Ponadto Sąd zauważa, iż przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. Przedmiotem wykonania aktu administracyjnego jest zatem każde zachowanie się podmiotu zobowiązanego do jego wykonania (adresata aktu), polegające m.in. na działaniu, zaniechaniu określonego działania.

Zaskarżona decyzja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z [...] marca 2010 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji w zakresie wydalenia cudzoziemki oraz jej małoletnich dzieci z terytorium RP, jest tego typu decyzją, która nadaje się do wykonania.

Tym samym wstrzymanie zaskarżonej decyzji zapewniło właściwą ochronę prawa do sądu cudzoziemki.

Biorąc zatem powyższe pod rozwagę oraz mając na uwadze skutki wykonania zaskarżonej decyzji, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny, orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1