Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: przewodniczący - sędzia WSA Michał Sowiński po rozpoznaniu w dniu 19 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia (...) kwietnia 2017 r. nr (...) w przedmiocie zobowiązania do zwrotu kwoty dofinansowania p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu.
P.FSp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Skarżąca/Spółka) wniosła skargę na opisaną w komparycji postanowienia decyzję Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej.
Wraz ze skargą Spółka nadesłała wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając wniosek wyjaśniła, iż przesyłka zawierająca zaskarżoną decyzję - odebrana w dniu 11 kwietnia 2017 r. przez pracowników firmy obsługującej sekretariat siedziby Skarżącej (tzw. Wirtualne Biuro) - nie została skutecznie doręczona Zarządowi Spółki, co uniemożliwiło wniesienie skargi z zachowaniem terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej: p.p.s.a, czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Jednakże w świetle art. 86 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Brzmienie przywołanego przepisu art. 86 p.p.s.a. wskazuje, iż przywrócenie terminu możliwe jest wyłącznie w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. A zatem brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Jednocześnie artykuł 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (por. postanowienie SN z 22 lipca 1999 r., I PKN 273/99, OSNAP 2000, nr 20, poz. 757). Ponadto, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1972 r. II CRN 448/71 - OSPiKA 1972 z. 7-8 poz. 144).
Brak winy oznacza więc sytuację, w której wystąpiły niezależne od strony i niemożliwe do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2008 r. sygn. akt I OZ 246/08). Przywrócenie terminu nie jest zatem dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Inaczej mówiąc, nieuwaga bądź zaniedbanie leżące po stronie skarżącej nie może być zakwalifikowane jako przesłanka wyłączająca brak winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej.