Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Sędzia WSA Piotr Kraczowski po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. Z. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] listopada 2010 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt p o s t a n a w i a: oddalić wniosek
Pismem z 16 grudnia 2010 r. (data nadania) skarżący - reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika - wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] listopada 2010 r. wydaną w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt. W skardze zawarty został również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, w którym podniesiono, że orzeczona w zaskarżonej decyzji kwota jest zbyt wysoka, aby skarżący mógł ją uiścić bez uszczerbku dla utrzymania siebie i swojej rodziny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z przyjętą w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a. zasadą, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W razie wniesienia skargi na decyzję organ, który wydał decyzję, może wstrzymać, z urzędu lub na wniosek skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (por. art. 61 § 2 cyt. ustawy). Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W świetle powyższej regulacji należy wskazać, że skarżący był zobowiązany wykazać, że zachodzi jedna z przesłanek wskazanych w wymienionym przepisie, uzasadniających wstrzymanie wykonania decyzji. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest przy tym wystarczający sam wniosek strony. Uzasadnienie wniosku winno bowiem wskazywać na okoliczności uzasadniające jego żądanie, przy czym okoliczności te muszą mieć charakter zindywidualizowany, a nie tylko potencjalny i hipotetyczny. Uzasadnienie takiego wniosku powinno się odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest zasadne w stosunku do skarżącego. Twierdzenia te powinny być poparte dokumentami źródłowymi (por. J.P. Tarno, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz.", Warszawa 2006 r., s. 188).
Tymczasem w niniejszej sprawie skarżący - choć reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika - nie dołączył takich dokumentów, Sąd zaś nie ma obowiązku wyręczania skarżącego w kwestii dokumentowania jego trudnej sytuacji majątkowej.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 15 grudnia 2009, sygn. akt II OZ 1108/09 obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek z przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. spoczywa na wnioskodawcy. Przepis ten zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia, przy czym uprawdopodobnienie nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony.
W przedmiotowej sprawie skarżący nie powołał się na konkretne zdarzenia, które świadczyłyby o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji byłoby zasadne, ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że uiszczenie należności naraziłoby go na szkodę. Argument ten nie został jednak w żaden sposób udokumentowany.
Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że skarżący złożył skargę na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt, tj. decyzję dotyczącą należności pieniężnych. Wykonanie świadczenia pieniężnego z natury rzeczy nie wywoła nieodwracalnych skutków, gdyż ewentualne uchylenie zaskarżonej decyzji spowoduje zwrot wyegzekwowanej należności wraz z odsetkami.
Mając zatem na uwadze przedmiot rozstrzygnięcia objętego wnioskiem (obowiązek o charakterze pieniężnym) oraz brak uprawdopodobnienia wskazanych we wniosku okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.