Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Beata Krajewska po rozpoznaniu w dniu 29 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi "T." Sp. j. w M. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia ... marca 2011 r. Nr ... w przedmiocie przyznania pomocy finansowej p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji;
W skardze z ... kwietnia 2011 r. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia ... marca 2011 r. w przedmiocie przyznania pomocy finansowej pełnomocnik skarżącego zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, iż decyzja ta jest wadliwa w sposób ją dyskwalifikujący, jako wydana z rażącym naruszeniem prawa. W razie zaś jej egzekucji przed wydaniem prawomocnego orzeczenia przez Sąd, dla skarżącej powstanie niepowetowana szkoda w postaci utraty oczekiwanych zysków ze spornej kwoty, czy choćby odsetek od tej kwoty.
Ponadto egzekucja właściwie uniemożliwiłaby następnie odzyskanie bezprawnie wyegzekwowanej kwoty i odsetek od niej, bowiem konieczne byłoby wydanie kolejnej decyzji o przyznaniu pomocy, w sprawie zakończonej wydaniem prawidłowo, zgodnie z prawem "pierwotnej" decyzji ostatecznej. Taka sytuacja wymagać będzie wszczęcia odrębnego postępowania, zmierzającego do przywrócenia stanu poprzedniego, o ile oczywiście taki tok postępowania będzie możliwy. Wziąwszy zaś pod uwagę zarówno nakład środków, jak również czas trwania ewentualnych postępowań w tym zakresie zasadnym jest zdaniem skarżącej uniemożliwienie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek pełnomocnika skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: ustawy p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl § 3 ww. przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy. Z reguły wiąże się z obawą wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, zaś jej zastosowanie nie może być poprzedzone merytoryczną oceną zasadności skargi lub obawą wystąpienia jakiejkolwiek straty. Podstawową przesłanką wstrzymania, jest wykazanie we wniosku, niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym ostatnim wypadku, chodzi o taką szkodę (majątkową a także niemajątkową), kiedy nie będzie możliwe przywrócenie stanu pierwotnego, w szczególności jeśli szkoda nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia. Chodzi zatem o sytuację, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla strony skarżącej lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu lub zdrowiu (v. postanowienie NSA z 20.12.2004 r. Sygn. akt GZ 138/04).
W przedmiotowej sprawie okoliczność podniesiona przez pełnomocnika skarżącej tj. ewentualny zwrot części wypłaconej Skarżącej pomocy finansowej nie prowadzi do konsekwencji o których mowa w art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a. Rodzaj obowiązku tj. uchylenie decyzji ostatecznej o przyznaniu pomocy finansowej oraz jej przyznanie w wysokości pomniejszonej nie wywołuje stanu, który byłby nieodwracalny, skoro chodzi o świadczenie pieniężne, którego spełnienie z natury rzeczy jest odwracalne (por. post. NSA z dnia 28.04.09 r., sygn. akt II GZ 80/09). Ponadto ewentualna egzekucja należności wypłaconych na podstawie decyzji ostatecznej, która została uchylona może nastąpić dopiero, gdy zostanie wydana w tym zakresie stosowna decyzja, zatem nie można w chwili obecnej rozpatrywać hipotetycznego obowiązku zwrotu środków unijnych.
Z wyżej wymienionych względów Sąd w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 ustawy p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia