Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. Z., D. Z. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] października 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania indywidualnej ilości referencyjnej postanawia: odrzucić skargę D. Z.
Pismem z dnia [...] października 2007 r. S. Z. i D. Z. wnieśli skargę na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego. Zaskarżona decyzja skierowana została do S. Z.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze z zm.; powoływanej dalej jako "p.p.s.a." ), uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.
Przy czym przez interes prawny należy rozumieć taką sytuację, w której stan ten wpływa na uprawnienia lub obowiązki określonego podmiotu prawa, wynikające z norm prawa materialnego. Interes prawny dotyczy szeroko rozumianej sytuacji prawnej podmiotu prawa, wyznaczonej normami prawnymi różnego rodzaju, z których wynikają jego uprawnienia, obowiązki, korzyści czy wolności prawnie chronione (por. wyroki NSA: z dnia 17 lipca 2003 r, sygn. akt II SA 1165/02 i z dnia 18 września 2003 r., sygn akt II SA 2637/02).
Należy podkreślić, że interes prawny jest zarazem kategorią ściśle związaną z przedmiotem postępowania, ze względu na fakt, że dotyczy sfery normatywnej, mającej swoje źródło w przepisach regulujących sposób załatwienia sprawy. Można ująć go też, jako potrzebę ochrony sfery prawnej obywatela wyznaczającą zakres jego działań lub subiektywnie odczuwaną potrzebę utrzymania istniejącego, lub spowodowania takiego stanu rzeczy, jaki dany podmiot uważa za korzystny, przy czym korzyść ta musi mieć swoje źródło w prawie (zob. J. Klimkowicz, Interwencja uboczna w według k.p.c., Warszawa 1972, s. 50).
Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazuje, że D. Z. nie była stroną postępowania administracyjnego, zaskarżona decyzja nie była do niej skierowana, a ponadto nie wykazała ona istnienia po jej stronie interesu prawnego związanego z zaskarżoną decyzją.
Z tego względu, należało stwierdzić, że D. Z. nie miała interesu prawnego we wniesieniu skargi do sądu administracyjnego, w związku z czym wniesiona przez nią skarga, z uwagi na treść art. 50 § 1 p.p.s.a. była niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1-5 powoływanego przepisu.
Na marginesie wspomnieć należy, iż sprawa ze skargi S.Z., który jest adresatem zaskarżonej decyzji, zostanie przez Sąd rozpoznana.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 oraz art. 58 § 3 p.p.s.a., postanowił jak na wstępie.