Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Mleczko-Jabłońska po rozpoznaniu w dniu 9 września 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na decyzję Kierownika Biura [...] Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w O. z dnia [...] października 2006r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty strukturalnej postanawia: odrzucić skargę.
W dniu [...] marca 2009r. (zgodnie z datą stempla pocztowego - k. 5 akt sądowych) A. K. wniósł skargę, którą organ potraktował jako skargę na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] lutego 2009r. nr [...], w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu renty strukturalnej.
Pismem z 15 lipca 2009r. A. K. został wezwany do usunięcia braku formalnego skargi poprzez wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu (decyzji, postanowienia, innego aktu) lub zaskarżonej czynności, gdyż nie wynika to z treści skargi.
W odpowiedzi na wezwanie producent rolny w dniu 24 lipca 2009r., przesłał do Sądu kserokopię decyzji Kierownika Biura [...] ARiMR w O. z [...] października 2006r. o nr [...], w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej z [...] marca 2005 nr [...], oraz odmowy przyznania renty strukturalnej.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z 30 lipca 2009r., skarżący został wezwany o wskazanie, czy w swojej skardze z [...] marca 2009r. zaskarża:
a). decyzję Kierownika Biura [...] ARiMR w O. z [...] października 2006r., nr [...], czy
b). decyzję Prezesa ARiMR z [...] lutego 2009r. o nr [...] utrzymującą w mocy decyzję z [...] sierpnia 2008r., nr [...] o ustaleniu kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu renty strukturalnej.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu producent rolny pismem z 10 sierpnia 2009r., wskazał, iż zaskarża "w całości decyzję Kierownika Biura [...] ARiMR w O. wraz z jego pracownikiem A. R. (...)".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Przed przystąpieniem do rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność. Stosownie bowiem do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2003 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w dalszym ciągu uzasadnienia zwanej p.p.s.a., skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Skarżący w swoim piśmie z 10 sierpnia 2009r. wskazał decyzję Kierownika Biura [...] ARiMR w O. z [...] października 2006r., nr [...], jako przedmiot zaskarżenia w niniejszej sprawie.
Sąd wskazuje, że jako sąd administracyjny nie jest związany zarzutami i wnioskami przedstawionymi przez wnoszącego skargę, lecz jest związany wskazanym przez niego przedmiotem zaskarżenia, a więc decyzją, która wyznacza rodzaj sprawy sądowoadministracyjnej podlegającej kontroli. Zwraca na to uwagę stanowisko judykatury i doktryny (por. wyrok NSA z dnia 24 marca 1988 r., sygn. akt IV SA 170/88, ONSA 1988/1/44; wyrok NSA z dnia 12 grudnia 1988 r., sygn. akt IV SA 470/88, GAP 1989/18/74) oraz poglądy doktryny (por. A. Kabat [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2006, wyd. II, str. 300-301).
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że ustawa p.p.s.a. nie zawiera przepisu, który wskazywałby, że skarga do sądu administracyjnego służy na decyzję ostateczną kończącą postępowanie administracyjne. Zasadę sądowej kontroli legalności decyzji ostatecznych kończących postępowanie w sprawie administracyjnej można jednak wywieść z analizy całokształtu przepisów regulujących przebieg, wzajemne relacje i zależności istniejące pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowoadministracyjnym.