1. Zaskarżone postanowienie trafnie i wyczerpująco charakteryzuje ograniczoną przedmiotowo legitymację podmiotów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./. Raz jeszcze trzeba podkreślić, że znamienny dla tej grupy podmiotów interes prawny musi wynikać bezpośrednio z ustalonego w przepisach prawa zakresu działania. Takiego interesu w zakresie zakwestionowanym we wniosku nie wykazują ani przeanalizowane w zaskarżonym postanowieniu przepisy ustawy o związkach zawodowych, ani powołane wyżej przepisy statutu; 2. W swym zażaleniu, Wnioskodawca, próbuje wywodzić legitymację do zakwestionowania konstytucyjności przepisów ustawy budżetowej z poręczonych ogółowi obywateli praw do pomocy i opieki lekarskiej, którego to poglądu nie można podzielić z przyczyn, o których mowa w zaskarżonym postanowieniu. Postulowane i przewidywane wprowadzenie skargi konstytucyjnej opierać się będzie na całkowicie innych podstawach prawnych i przy zastosowaniu odmiennej procedury. Na gruncie obowiązującego prawa odwołanie się do tej tendencji rozwojowej nie może uzasadniać rozszerzającej wykładni art. 23 ust. 1 ustawy.
Trybunał Konstytucyjny po rozpoznaniu 23 października 1996 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./, zażalenia Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy w Bydgoszczy na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 24 września 1996 r., postanowił: zażalenia nie uwzględnić.
We wniosku z 20 czerwca 1996 r. Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy w Bydgoszczy wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie /korygując wadliwe oznaczenie podstawy wniosku/ zgodności z art. 1 i art. 70 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 84 poz. 426; zm.: Dz.U. 1995 nr 38 poz. 184, nr 150 poz. 729; Dz.U. 1996 nr 106 poz. 488/ art. 2 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 1996 /Dz.U. nr 19 poz. 87/. Niezgodności kwestionowanych przepisów ustawy budżetowej z przepisami konstytucyjnymi Wnioskodawca dopatruje się w tym, że: 1/ "ilość pieniędzy przewidzianych w ustawie budżetowej na funkcjonowanie publicznej służby zdrowia (...) jest zbyt mała, aby mogło być zrealizowane prawo obywateli do bezpłatnej pomocy lekarskiej"; 2/ "ilość pieniędzy przeznaczonych w ustawie budżetowej na finansowanie placówek publicznej służby zdrowia, a zobowiązanych zgodnie z szeregiem ustaw szczegółowych do bezpłatnego świadczenia usług medycznych, jest zbyt mała, aby placówki te zdołały wywiązać się z nałożonego obowiązku, przez co obywatele nie mogą faktycznie skorzystać z prawa do bezpłatnej opieki medycznej." Zdaniem Wnioskodawcy rodzi to uzasadniony brak zaufania obywateli do prawa i państwa, które przejęło na siebie obowiązek zapewnienia bezpłatnej opieki medycznej obywatelom i z obowiązku tego nie wywiązało się, przyjmując taką a nie inną ustawę budżetową na rok 1996.
Postanowieniem z dnia 24 września 1996 r. Trybunał Konstytucyjny postanowił nie nadać wnioskowi dalszego biegu, uznając, że kwestionowany akt ustawodawczy nie dotyczy spraw objętych zakresem działania Wnioskodawcy, ustalonym w przepisach prawa. W uzasadnieniu tego postanowienia Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że z samego wniosku wynika jednoznacznie, że Wnioskodawca kwestionuje ustawę budżetową z punktu widzenia konstytucyjnie i ustawowo gwarantowanych praw, które przysługują ogółowi obywateli, nie zaś członkom Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy jako pracownikom. Trybunał Konstytucyjny, analizując art. 23 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, wyraził pogląd, iż przepis ten należy interpretować w sposób ścisły, co oznacza, że wniosek tych podmiotów musi być bezpośrednio związany z interesem prawnym danej organizacji lub z interesem prawnym członków tej organizacji, do którego reprezentowania dana organizacja jest powołana. Zdaniem Trybunału ścisła interpretacja art. 23 ust. 1 jest uzasadniona zwłaszcza w warunkach demokratycznego państwa prawnego, w którym funkcjonują demokratycznie powołane i prawnie określone instytucje i procedury ochrony praw ogółu obywateli oraz kontroli zgodności działania parlamentu z prawem i interesem ogólnospołecznym, nie ma zatem uzasadnienia niejako zastępcze przypisywanie takich funkcji dobrowolnym organizacjom zawodowym o charakterze partykularnym.