Sprawa ze skargi na bezczynność Starosty I. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę
Tezy

Na równi z uwzględnieniem skargi w trybie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy traktować wydanie aktu przez organ administracji po doręczeniu mu odpisu skargi na bezczynność, jeżeli wydanie tego aktu następuje po upływie terminów załatwienia sprawy określonych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.

Zatem przepis art. 55 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 września 2001 r. /Dz.U. nr 101 poz. 1113/ należy interpretować w ten sposób, że w wypadku umorzenia postępowania w sprawie ze skargi na bezczynność organy z powodu wydania aktu po doręczeniu odpisu skargi na bezczynność Sąd orzeknie zwrot kosztów na rzecz skarżącego od organu, jeżeli wydanie tego aktu następuje po upływie terminów załatwienia sprawy określonych w Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu przy udziale (...) na rozprawie sprawy ze skargi S. P. Spółka z o.o. w W. na bezczynność Starosty I. w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia - umorzyć postępowanie.

Uzasadnienie strona 1/2

Skarżący S. P. Spółka z o.o. w W. wniósł skargę na bezczynność Starosty I., polegającą na niewydaniu w terminie decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę stacji paliw płynnych przy zbiegu ulic K. i Al. N. w I.

W dniu 2 czerwca 2003 r. Starosta I. wydał decyzję w sprawie pozwolenia na budowę wskazanej inwestycji.

Mając powyższe na uwadze uznać należało, że wydanie w sprawie wyroku stało się zbędne. Zgodnie bowiem z art. 26 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uwzględniając skargę na bezczynność organów, polegającą na niewydaniu aktu, Sąd zobowiązuje organ do wydania aktu, co prowadzi do wniosku, że po wydaniu aktu przez organ orzekanie o takim obowiązku jest zbędne.

Skoro wydanie wyroku jest zbędne postępowanie sądowe ulega na mocy art. 355 par. 1 Kpc w zw. z art. 55 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym umorzeniu.

Stosowanie do art. 55 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym w orzeczeniu uwzględniającym skargę Sąd orzeknie zwrot kosztów na rzecz skarżącego od organu. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 6 września 2001 r., - Dz.U. nr 101 poz. 1113, stwierdził, że wspomniany przepis jest niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej w części wyłączającej możliwość orzeczenia o zwrocie kosztów postępowania na rzecz skarżącego w razie umorzenia przez Naczelnym Sąd Administracyjny postępowania sądowego w związku z uwzględnieniem przez organ administracji skargi w całości na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym. W ocenie Sądu na równi z uwzględnieniem skargi w trybie art. 38 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym należy traktować wydanie aktu przez organ administracji po doręczeniu mu odpisu skargi na bezczynność, jeżeli wydanie tego aktu następuje po upływie terminów załatwienia sprawy określonych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego. Zatem przepis art. 55 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym po wskazanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego należy interpretować w ten sposób, że w wypadku umorzenia postępowania w sprawie ze skargi na bezczynność organy z powodu wydania aktu po doręczeniu odpisu skargi na bezczynność Sąd orzeknie zwrot kosztów na rzecz skarżącego od organu, jeżeli wydanie tego aktu następuje po upływie terminów załatwienia sprawy określonych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że odpis skargi skarżącego został Staroście I. doręczony w dniu 21 lutego 2003 r. Stwierdzić też należy, że w sposób oczywisty naruszono terminy załatwienia spraw określone w art. 35-38 Kpa.

Wniosek skarżącego o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę pochodzi z 1997 r. W dniu 28 czerwca 2001 r. Starosta I. wydał decyzję w sprawie tego wniosku. Decyzja ta została przez Wojewodę K.-P. w dniu 21 listopada 2001 r. uchylona i sprawa została przekazana Staroście I. do ponownego rozpatrzenia. Licząc zatem chociażby od tego momentu stwierdzić należy, że nie dochowano terminu załatwienia sprawy. Podkreślić przy tym należy, że w odpowiedzi na skargę nie wykazano, aby w sprawie zachodziły okoliczności uzasadniające wstrzymanie biegu terminu załatwienia sprawy określone w art. 35 par. 5 Kpa. Postępowanie w sprawie było kilkakrotnie zawieszane, lecz postanowienia o zawieszeniu nie były ostateczne - w wyniku zażaleń skarżącego organ wyższego stopnia uchylał je.

Strona 1/2