1. W razie sporu co do ustalenia daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania darowizny, bieg przedawnienia orzekania w przedmiocie wymiaru stosownego podatku /art. 141 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym - t.j. Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./ można także liczyć od daty pisemnego oświadczenia darczyńcy o dokonaniu darowizny. Oświadczenie takie bowiem odpowiada pojęciu pisma stwierdzającego nabycie prawa majątkowego, o którym mowa w art. 141 cytowanego dekretu.
2. Wyrok sądu zapadły w sprawie karnej skarbowej, w wyniku którego stwierdzono fakt dokonania darowizny na rzecz oskarżonego, nie spełnia dyspozycji art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 228/, według której obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu, ponieważ przedmiotem wyroku w sprawie karnej nie jest potwierdzenie darowizny w rozumieniu prawa cywilnego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Michała K. na decyzję Wojewody Legnickiego z dnia 11 marca 1981 r. w przedmiocie wymierzenia podatku od darowizny.
W maju 1972 r. Michał K., przebywając na terenie NRD, został tam zatrzymany pod zarzutem spekulacji antykami. W dniu 19 lipca 1972 r. Prokuratura w Gerlitz przekazała Michała K. władzom polskim, które w czasie przeszukania samochodu "Nysa", stanowiącego własność zatrzymanego, znalazły złoto w postaci monet i breloczków o wadze ponad 5 kg. Przeciwko Michałowi K. wszczęto postępowanie karne, oskarżając go o to, że z końcem kwietnia lub z początkiem maja 1972 r. zakupił na terenie NRD bez zezwolenia złote monety i breloczki, to jest o czyn z art. 47 par. 1 w związku z art. 70 par. 1 i 2 ustawy karnej Sądu Wojewódzkiego w L. z dnia 26 marca 1980 r. K 10/80 uniewinniającym Michała K. od zarzutu aktu oskarżenia, gdyż przyjęto, że oskarżony otrzymał złoto w darowiźnie od brata - Stefana Ł. W toku postępowania karnego Michał K. początkowo nie przyznawał się, że jest właścicielem kwestionowanego złota, a następnie twierdził, iż złoto otrzymał na terenie NRD w darowiźnie od swego brata zamieszkałego w RFN. Stefan Ł. złożył w dniu 4 lutego 1975 r. przed notariuszem w Republice Federalnej Niemiec oświadczenie /"zaręczenie z mocą przysięgi"/ sporządzone na piśmie, z którego wynika, że w 1972 r. podarował Michałowi K. na terenie NRD złote monety. Wydział Konsularny Ambasady PRL w Bonn potwierdził ten dokument. Wyjaśnienie darczyńcy, Stefana Ł., złożone przed Prokuratorem Wojewódzkim w L. i potwierdzające tę wersję, stały się podstawą wyroku Sądu Wojewódzkiego w L. Sąd Wojewódzki przyjął również, że w 1972 r. cena złota w NRD była trzykrotnie wyższa od cen obowiązujących w Polsce. Zdaniem Sądu Wojewódzkiego, początkowe nieprzyznawanie się Michała K. do własności złota można tłumaczyć tym, że obawiał się on jego przypadku zgodnie z obowiązującym wówczas zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 1971 r. /M.P. nr 34 poz. 325/. Stan prawny jednak uległ zmianie w wyniku wydania zarządzenia Ministra Finansów z dnia 23 czerwca 1973 r. w sprawie zezwolenia na niektóre czynności obrotu wartościami dewizowymi oraz granicznej kontroli dewizowej /M.P. nr 29 poz. 184 ze zm./.
Decyzją z dnia 19 grudnia 1980 r., nr 1/80, wydaną przez kierownika Wydziału Finansowego Urzędu Miejskiego w L. z upoważnienia Prezydenta Miasta w L., wymierzono Michałowi K. podatek od darowizny w wysokości 6.161.311 zł. Decyzję tę utrzymano w mocy decyzją Wojewody Legnickiego z dnia 11 marca 1981 r., nr Fn.IV-32-52/III/1/81.
Decyzję organu II instancji zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego pełnomocnik Michała K., który - podobnie jak w odwołaniu - wysunął w skardze przede wszystkim zarzut przedawnienia z art. 141 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym /t.j. Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60/. Jego zdaniem, w sprawie nie można było wydać decyzji wymiarowej, albowiem od powstania obowiązku podatkowego upłynął już termin przewidziany tym przepisem. Darowizna została dokonana w 1972 r. jednorazowo i nie została potwierdzona na piśmie. Wydział finansowy od chwili wszczęcia postępowania karnego wiedział o wejściu przez Michała K. w posiadanie złotych przedmiotów, ponieważ przedstawiciel Urzędu Celnego, reprezentujący Skarb Państwa, był obecny na rozprawach sądowych, jednakże postępowanie podatkowe przeciwko skarżącemu wszczął dopiero w 1980 r. Obowiązkiem organu finansowego było wszczęcie postępowania podatkowego przeciwko Michałowi K. bez względu na sposób nabycia przezeń złotych przedmiotów, a następnie - zawieszenie tego postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy karnej, czego jednak nie dokonano. Nawet jeżeli się przyjmie, że zeznania Stefana Ł. złożone przed Prokuratorem Wojewódzkim stanowią potwierdzenie darowizny na piśmie, jest to w sprawie bez znaczenia, gdyż nastąpiło już po upływie okresu przedawnienia przewidzianego w art. 141 cytowanego dekretu.