Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie w przedmiocie wymiaru należności celnych
Tezy

Uwzględniając okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że stroną postępowania administracyjnego w przedmiocie wymiaru należności celnych jest spadkobierczyni osoby, która wprowadziła samochód na polski obszar celny.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Krzysztofa P. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia 12 lutego 1999 r. (...) w przedmiocie wymiaru należności celnych - postanawia - odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Głównego Urzędu Ceł utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego w P. z dnia 5 maja 1998 r. (...), skierowana do Inge H., a obejmującą procedurą dopuszczenia do obrotu samochód Mercedes Benz objęty uprzednio procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła, określającą kwotę wynikającą z długu celnego powstałego w wyniku objęcia towaru procedurą dopuszczenia do obrotu na 9.783,00 zł i obliczającą kwotę podatku od towarów i usług na kwotę 3.535,40 zł.

Z akt postępowania administracyjnego wynika, że w dniu 30 marca 1998 r. Inge H. wniosła do Dyrektora Urzędu Celnego o wyrażenie zgody na nieodpłatne zniszczenie samochodu marki Mercedes - Benz, który został wprowadzony na polski obszar celny w ramach procedury odprawy czasowej uproszczonej w grudniu 1997 r. przez jej ojca - Wincentego W., który poniósł w wyniku wypadku drogowego - zaistniałego w dniu 21 grudnia 1997 r. Pismem z dnia 6 kwietnia 1998 r. został wycofany wniosek o wydanie zgody na zniszczenie samochodu.

Dyrektor Urzędu Celnego w P., decyzją z dnia 8 kwietnia 1998 r. (...), wezwał Inge H. do dokonania powrotnego wywozu tego samochodu za granicę w terminie 7 dni od dnia otrzymania decyzji.

Pismem z dnia 15 kwietnia 1998 r. Krzysztof P., jako pełnomocnik Inge H., zwrócił się z wnioskiem o objęcie przedmiotowego samochodu procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym z zastosowaniem stawki celnej preferencyjnej.

Wskutek tego została wydana decyzja Dyrektora Urzędu Celnego w P. z dnia 5 maja 1998 r. (...) i następnie, utrzymująca ją w mocy, decyzja Prezesa Głównego Urzędu Ceł, będąca przedmiotem skargi.

W odwołaniu od decyzji z dnia 5 maja 1998 r. Krzysztof P., wnoszący to odwołanie jako pełnomocnik Inge H., podniósł że wobec Inge H. zobowiązał się, iż nie poniesie ona żadnych kosztów związanych "z pozostawieniem przez jej nieżyjącego ojca" samochodu na polskim obszarze celnym dlatego też zapłacił osobiście należny dług celny, stając się właścicielem tego samochodu.

W skardze do NSA na decyzję II instancji wskazał, że w postępowaniu administracyjnym nie uznano go jako strony postępowania, chociaż zawarł umowę kupna-sprzedaży tego samochodu z Konsulem Generalnym Niemiec, który reprezentował Inge H. i zapłacił pełne cło za ten samochód.

W piśmie procesowym z dnia 21 września 1999 r. jednoznacznie stwierdził, że skargę wniósł w swoim imieniu.

Stosownie do przepisu art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi /poza prokuratorem, Rzecznikiem Praw Obywatelskich oraz organizacji społecznej w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób/ jest każdy, kto ma w tym interes prawny.

Orzecznictwo Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wypracowało stanowisko, że osoba mająca interes prawny we wniesieniu skargi na decyzję administracyjną w rozumieniu powołanego przepisu art. 33 ust. 2 ustawy o NSA to: zarówno osoba mająca obiektywnie istniejący interes prawny do udziału w postępowaniu administracyjnym /art. 28 Kpa/, jak i nie mający interesu prawnego do udziału w tym postępowaniu adresat decyzji administracyjnej.

Strona 1/2