1. Skoro ustawodawca przyznał regionalnej izbie obrachunkowej /organowi nadzoru/ wyraźnie określony i stosunkowo krótki termin, tj. 30 dni do stwierdzenia nieważności uchwały w całości lub w części, to nie byłoby żadnego racjonalnego uzasadnienia do przyjęcia tezy, iż w przypadku, kiedy regionalna izba obrachunkowa z tego terminu nie skorzysta, może wnieść skargę do sądu bez ograniczenia tej czynności jakimkolwiek terminem.
2. Termin do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez regionalną izbę obrachunkową wynosi 30 dni /art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
3. Początek biegu terminu 30 dni do wniesienia skargi do sądu rozpoczyna się po upływie ostatniego dnia terminu 30 dni do stwierdzenia nieważności uchwały przez regionalną izbę obrachunkową /art. 91 ust. 1 w związku z art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.
Rada Miasta L. podjęła 16 czerwca 1998 r. uchwałę na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "c" i art. 58 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ w której postanowiła zaciągnąć pożyczkę w wysokości 600 000 zł z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na sfinansowanie budowy kanalizacji sanitarnej we wschodniej części miasta - II etap.
4 września 1998 r. Regionalna Izba Obrachunkowa w Rz. złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na powyższą uchwałę i wniosła o stwierdzenie nieważności tejże uchwały w całości.
W uzasadnieniu skargi stwierdzono, iż wskazana wyżej uchwała podjęta została z naruszeniem art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. 1998 nr 30 poz. 164/, ponieważ w budżecie miasta na 1998 rok nie zostały określone wydatki na sfinansowanie kosztów inwestycji.
Strona skarżąca wskazała, iż kwestionowana uchwała została jej doręczona 2 lipca 1998 r., czyli po upływie kadencji rad gmin i w tej sytuacji zasadne jest wniesienie skargi na podstawie art. 93 ustawy o samorządzie terytorialnym, skoro od 20 czerwca 1998 r. brak było organu gminy, który byłby uprawniony do usunięcia nieprawidłowości w uchwale i skarżąca nie mogła skorzystać z uprawnień określonych w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./.
W odpowiedzi na skargę Zarząd Miasta wniósł o jej oddalenie i stwierdził, iż zarzuty ujęte w skardze są nietrafne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "c" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, podejmowanie uchwał w sprawie zaciągania długoterminowych pożyczek i kredytów, zastrzeżone zostało do wyłącznej właściwości rady gminy. Kontrole gospodarki finansowej gminy sprawują regionalne izby obrachunkowe, będące organami nadzoru w zakresie spraw budżetowych /art. 86 w zw. z art. 62 cyt. ustawy o samorządzie terytorialnym, art. 1 ust. 1, ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych - Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./.
W związku z tym wójtowie gmin /burmistrzowie, prezydenci miast/ zobowiązani zostali do przedkładania - w terminie 7 dni od podjęcia - regionalnej izbie obrachunkowej wszystkich uchwał objętych nadzorem izby /art. 90 ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym/, zaś izba bada zgodność z prawem uchwały rady gminy, podjętej w sprawach określonych jako poddane kontroli izby - czyli między innymi uchwały w sprawie zaciągania pożyczek i kredytów długoterminowych - w trybie nadzoru, określonym w art. 91 ustawy /art. 11 ust. 1 pkt 6 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych/. Orzeczenie o nieważności uchwały w całości lub części zapada w przypadku stwierdzenia, iż uchwała ta jest sprzeczna z prawem /art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym i art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych/.