Zaskarżone do sądu administracyjnego postanowienie o zawieszeniu postępowania odwoławczego należy traktować jako wydane przez organ I instancji, dlatego nie może być ono zaskarżone do sądu, lecz zgodnie z art. 101 par. 3 Kpa w zw. z art. 141 par. 1 i 2 Kpa oraz art. 144 Kpa przysługuje na nie zażalenie do organu wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 2 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 1992 r. sprawy ze skargi Grażyny R. na postanowienie Wojewody L. z dnia 18 grudnia 1991 r. nr GP. GW. 7228-5/34/91 w przedmiocie zawieszenia postępowania odwoławczego w sprawie z odwołania Grażyny G. od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w P. z dnia 19 listopada 1991 r. nr G. 7221-1/38/91, zezwalającej na modernizację urządzeń elektroenergetycznych w miejscowości Ł. w gminie K., odrzucił skargę.
Decyzją z dnia 19 listopada 1991 r. G. 7221-1/38/91, wydaną z upoważnienia Kierownika Urzędu Rejonowego w P., zezwolono Zakładowi Energetycznemu w L. na modernizację urządzeń elektroenergetycznych w miejscowości Ł. 1, 2, 3 i 4 w Gminie K. Podstawą zezwolenia była wcześniejsza decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji z dnia 3 czerwca 1991 r. GK. 8333/4/9 wydana przez Wójta Gminy K. Materialnoprawną podstawę decyzji zezwalającej stanowił przepis art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/.
Odwołanie od tej decyzji wniosła do Wojewody L. jedna ze stron - Grażyna R. Odwołująca się nie kwestionowała trafności rozstrzygnięcia o zezwoleniu na modernizację sieci elektroenergetycznej, lecz zarzucała istotne uchybienia proceduralne, jakich dopuszczono się przy wydawaniu wcześniejszej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji z dnia 3 czerwca 1991 r. Wraz z odwołaniem do Wojewody skierowany został wniosek /w rzeczywistości kopia odwołania/ do Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym w L. w celu ewentualnego wznowienia przez ten organ postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia 3 czerwca 1991 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji.
Postanowieniem z dnia 18 grudnia 1991 r. GP. GW. 7228-5/34/91, wydanym z upoważnienia Wojewody w L., zawieszono postępowanie odwoławcze wszczęte wskutek odwołania Grażyny R. do czasu wydania prawomocnej decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia podano przepis art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. W uzasadnieniu wskazano, iż merytoryczne rozpoznanie odwołania będzie możliwe wówczas, gdy zostanie uzyskane stanowisko właściwego organu /Kolegium Odwoławczego/ w sprawie zarzutów dotyczących lokalizacji inwestycji.
Postanowienie o zawieszeniu postępowania z dnia 18 grudnia 1991 r. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Grażyna R. Wniosła o "rozszerzenie zakresu zawieszenia o wstrzymanie prawomocności decyzji z dnia 19 listopada 1991 r., wydanej z upoważnienia Kierownika Urzędu Rejonowego w P."
W odpowiedzi na skargę, podpisanej z upoważnienia Wojewody L. przez Zastępcę Dyrektora Wydziału Gospodarki Przestrzennej, wniesiono o jej oddalenie. Podtrzymane zostały jednocześnie argumenty zaskarżonego postanowienia o zawieszeniu postępowania odwoławczego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd, nie będąc na podstawie art. 206 Kpa związany granicami skargi, powinien m.in. każdocześnie badać, czy jest ona dopuszczalna. Jednym z warunków dopuszczalności skargi jest zgodnie z art. 198 Kpa wyczerpanie przez stronę ją wnoszącą toku instancji w postępowaniu administracyjnym. Zaskarżone do Sądu postanowienie z dnia 18 grudnia 1991 r. o zawieszeniu postępowania odwoławczego należy traktować jako wydane przez organ pierwszej instancji, dlatego nie może być ono zaskarżone do sądu administracyjnego, lecz zgodnie z art. 101 par. 3 Kpa w zw. z art. 141 par. 1 i 2 Kpa oraz art. 144 Kpa przysługuje na nie zażalenie do organu wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 2 Kpa.
W tej sytuacji skargę należało odrzucić zgodnie z art. 204 par. 1 Kpa w związku z art. 198 Kpa.