1. Wyznaczanie lekarzy weterynarii do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa /obsadzanie stanowisk organów urzędowego badania/ należy traktować jako szczególnego rodzaju przypadek powierzenia wykonywania zadań z zakresu administracji państwowej innymi podmiotom, w tym wypadku osobom fizycznym.
2. Przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa /Dz.U. R.P. z 1933 nr 60 poz. 454 ze zm./ nie dają podstaw do uznania, że wyznaczanie lekarzy weterynarii do urzędowego badania następuje w formie decyzji administracyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 207 par. 6 w związku z art. 204 par. 1 Kpa skargę Anny S. na postanowienie Wojewody (...) z dnia 5 maja 1994 r. w przedmiocie niedopuszczalności odwołania.
Kierownik Urzędu Rejonowego w T.M. w dniu 27 grudnia 1993 r. wydał akt administracyjny zatytułowany "Decyzja o wyznaczeniu lekarzy weterynarii do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa". W par. 1 tej decyzji, powołując się na art. 9 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa /Dz.U. R.P. z 1933 nr 60 poz. 454 ze zm./, wyznaczono 23 lekarzy weterynarii do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa dla określonych obwodów; w par. 2 ustalono, że wyznaczenie obowiązuje od dnia 1 stycznia 1994 r. Ponadto podano, że decyzja podlega publikacji na wyznaczonych tablicach ogłoszeń i doręczeniu Wojewódzkiemu Lekarzowi Weterynarii oraz że zainteresowanym lekarzom należy przekazać stosowne informacje /par. 3/. Jednocześnie pismem z tego samego dnia Kierownik Urzędu Rejonowego zawiadomił lekarza weterynarii Annę S., że nie wyznaczył jej do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa.
Anna S. pismem z dnia 4 marca 1994 r. zwróciła się do Kierownika Urzędu Rejonowego w T.M. o wyznaczenie jej decyzją administracyjną do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa. Pismem nr Or. IV-6056/5/94 z dnia 17 marca 1994 r. Kierownik Urzędu Rejonowego poinformował ją, że nie znajduje podstaw do zmiany decyzji z dnia 27 grudnia 1993 r.
Od pisma tego - uznawszy je za decyzję administracyjną - pełnomocnik Anny S. wniósł odwołanie z powołaniem się na art. 127 par. 1 Kpa, domagając się uchylenia decyzji odmownej i wydania decyzji wyznaczającej Annę S. do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa. W uzasadnieniu podano, że Anna S. spełnia wszystkie warunki wymagane przepisami art. 2 ust.1-4 ustawy z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych /Dz.U. 1991 nr 8 poz. 27/ i dlatego powinno być respektowane bez ograniczeń jej prawo - jako lekarza weterynarii prowadzącego działalność gospodarczą - do wykonywania wszystkich czynności określonych w tej ustawie /art. 1 ust. 1 pkt 1-8/.
Wojewoda (...) postanowieniem z dnia 5 maja 1994 r. orzekł o niedopuszczalności odwołania, uznawszy, że pismo z dnia 17 marca l994 r. nie ma charakteru decyzji administracyjnej wydanej w trybie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, lecz jest jedynie informacją. Również decyzja z dnia 27 grudnia 1993 r. nie ma charakteru indywidualnej decyzji administracyjnej, od której przysługiwałyby środki odwoławcze.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego pełnomocnik Anny S. wniósł o uchylenie postanowienia Wojewody, zarzucając mu naruszenie art. 134 Kpa. Odmowę zmiany stanowiska przez organ I instancji w sprawie wyznaczenia do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa należy - jego zdaniem - traktować jak decyzję administracyjną, od której przysługuje odwołanie, niezależnie od tego, jakiej nazwy użyto dla aktu rozstrzygającego tę sprawę.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, podkreślając, że decyzja o wyznaczeniu do urzędowego badania nie ma charakteru indywidualnej decyzji administracyjnej i nie każdy lekarz weterynarii musi zostać dopuszczony do tego badania.