Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Czerwiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Linska-Wawrzon Asesor WSA Ireneusz Fornalik Protokolant Małgorzata Kraus po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. T. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania otrzymanych w czasie studiów i nauki postanawia umorzyć postępowanie
M. T. wniósł skargę na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] z dnia [...] uchylającą w całości decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] M. z dnia [...] nr [...].
Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 6 Kpa poprzez naruszenie wyrażonej w tym przepisie zasady działania na podstawie przepisów prawa, naruszenie art. 7 Kpa poprzez naruszenie obowiązku dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz zebrania i w sposób wyczerpujący rozpatrzenia całego materiału dowodowego, art. 107 Kpa poprzez wydanie decyzji nr [...] na podstawie błędnej podstawy prawnej.
Wniósł o stwierdzenie nieważności w całości zaskarżonej decyzji Dowódcy JW [...] nr [...], jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa, ewentualnie o jej uchylenie, jako wydanej z naruszeniem przepisów postępowania oraz o stwierdzenie nieważności decyzji Dowódcy JW [...], uchylającej zaskarżoną decyzję, jako wydanej bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Wniósł także o nakazanie zwrotu kwoty [...] zł wraz z odsetkami ustawowymi, która została wpłacona przez skarżącego na mocy decyzji organu I instancji.
Skarżący wskazał, że dnia 20 września 2000 r. został zwolniony ze służby wojskowej i jednocześnie zobowiązany do zwrotu równowartości kosztów zakwaterowania, wyżywienia i umundurowania otrzymywanych w czasie studiów lub nauki według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia.
W dniu [...] Dowódca JW. [...] wydał decyzję nr [...] ustalającą równowartość kosztów, które skarżący obowiązany był zwrócić.
Pismem z dnia 16.09.2003 r. skarżący wniósł do Dowódcy JW [...] wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Dowódcy JW [...] z dnia [...], ponieważ decyzja ta była wydana bez podstawy prawnej. Wskazano, że § 133-135 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z 19.12.1996 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 7, poz. 38 z 1997 r. ze zm.) został wydany niezgodnie z upoważnieniem ustawowym.
W dniu [...] Dowódca JW [...] wydał decyzję nr [...] na mocy której uchylił w całości decyzję nr [...] wydaną [...], wskazując na rok wydania decyzji 2003.
Wskazano, że decyzja ta została wydana na mocy art. 138 § 3 Kpa, podczas gdy skarżący nie odwoływał się od decyzji nr [...], a wniósł o stwierdzenie jej nieważności.
Skarga została złożona do sądu w dniu 20 listopada 2003 r.
W odpowiedzi na skargę Dowódca Jednostki Wojskowej [...] wyjaśnił, że decyzja nr [...] z dnia [...] jest całkowicie błędna. Przy jej wydaniu oparto się o faksowy egzemplarz decyzji z zatartą datą wydania. Przyjęto, że została wydana w 2003 r. Okazało się, że wydano ją w 2000 r. Po zorientowaniu się o błędzie powiadomiono o tym fakcie skarżącego i jednocześnie Dowódca Jednostki Wojskowej [...] wystąpił do dowódcy jednostki nadrzędnej, tj. Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej o stwierdzenie nieważności tej decyzji. Nastąpiło to wnioskiem z dnia 25 listopada 2003 r., a więc po dacie wniesienia skargi.
P. T., na pytanie Sądu, pismem z dnia 22.12.2003 r. poinformował Sąd, że nie cofa skargi. Dowódca JW [...] pismem z dnia 9 stycznia 2004 r. poinformował Sąd, że Dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej decyzją nr [...] z dnia [...] stwierdził nieważność decyzji Dowódcy JW [...] nr [...]. Stwierdzono także nieważność decyzji Dowódcy JW [...] nr [...] z dnia [...].
Wniesiono o oddalenie skargi, ponieważ przedmiot skargi - decyzja Dowódcy JW [...] nr [...] została uznana za nieważną.
W tej sytuacji należy ocenić, że decyzja będąca przedmiotem zaskarżenia została wyeliminowana z porządku prawnego. Postępowania w trybach nadzwyczajnych mają pierwszeństwo przed postępowaniem sądowym.
Ze względu na to, że nie ma przedmiotu zaskarżenia, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), postępowanie należało umorzyć.