1. Określona w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ właściwość sądu do rozstrzygania o roszczeniu wynikającym z decyzji ostatecznej terenowego organu administracji państwowej o odszkodowaniu lub o rozgraniczeniu gruntów pokrytych wodami powierzchniowymi z gruntami przyległymi do tych wód oznacza - w świetle art. 12 ust. 3 pkt. 6 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./ - właściwość sądu powszechnego lub - odpowiednio - komisji arbitrażowej, a nie sądu administracyjnego.
2. Natomiast od decyzji terenowego organu administracji państwowej wydanej na podstawie art. 36 prawa wodnego w zakresie nie objętym postanowieniami art. 38 ust. 1 ustawy przysługuje stronie odwołanie na zasadach ogólnych Kpa, łącznie ze skargą do NSA, po wyczerpaniu toku instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny odrzucić na podstawie art. 204 par. 1 Kpa skargę Wojewódzkiego Zarządu Dróg i Mostów w Warszawie na decyzję Naczelnika Dzielnicy Warszawa-Wola z dnia 5 grudnia 1980 r. w przedmiocie przywrócenia stosunków wodnych do stanu pierwotnego i obciążenia stratami wynikłymi z powodu zakłócenia stosunków wodnych.
Zaskarżoną decyzją z dnia 5 grudnia 1980 r. nr OSGW-7218/13/80, Naczelnik Dzielnicy Warszawa-Wola nałożył na stronę skarżącą obowiązek przywrócenia stosunków wodnych przez udrożnienie rowu odwadniającego zmodernizowaną część ul. P. w Warszawie /pkt I/, nakazał przedstawić projekt profilu podłużnego wraz z przekrojami i wykonanie niwelacji dna wymienionego rowu w terminie miesiąca /pkt II/ oraz orzekł, że straty wynikłe wskutek wadliwego wykonania rowu odwadniającego jezdnię tej ulicy, poniesione przez osoby trzecie, obciążają stronę skarżącą /pkt III/.
Naczelnik Dzielnicy pouczył również strony, że jego decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji. Natomiast strona może w terminie 30 dni od daty otrzymania decyzji dochodzić swoich roszczeń przed sądem.
Skarga w tej sprawie została wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zważył, co następuje:
1/ Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ charakter ostateczny w administracyjnym toku instancji mają tylko te decyzje terenowego organu administracji państwowej I instancji, które dotyczą odszkodowania oraz stanowią o rozgraniczeniu gruntów pokrytych wodami powierzchniowymi z gruntami przyległymi do tych wód. W tych też sprawach strona może w terminie 30 dni od otrzymania decyzji dochodzić swoich roszczeń przed sądem powszechnym, a jeżeli chodzi o podmioty podlegające właściwości arbitrażowej - przed organami Państwowego Arbitrażu Gospodarczego. Właściwość tę sądy powszechne utrzymały na podstawie postanowień art. 12 ust. 3 pkt 6 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./.
2/ Rozstrzyganie sporów o przywrócenie stosunków wodnych na gruntach do stanu poprzedniego /art. 36 pkt 1 prawa wodnego/ nie należą do tej kategorii spraw, o której mowa w art. 38 ust. 1 tegoż prawa. Wynika z tego, że w zakresie objętym treścią pkt I i II decyzji Naczelnika Dzielnicy Warszawa-Wola przysługiwało stronie odwołanie do Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy - jako organu II instancji - na zasadach ogólnych Kpa - uprzednie wyczerpanie toku instancji w postępowaniu administracyjnym. Niewyczerpanie tego toku było następstwem błędnego pouczenia strony o przysługujących jej środkach prawnych zawarte w decyzji organu I instancji.
Skoro w części objętej treścią pkt I i II zaskarżonej decyzji strona skarżąca nie wyczerpała administracyjnego toku instancji, a w części wynikającej z pkt III zwróciła się do sądu niewłaściwego w sprawie, skarga podlega odrzuceniu na mocy art. 204 par. 1 Kpa.