Trybunał Konstytucyjny postanowił: na podstawie art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym /Dz.U. nr 102 poz. 643/ umorzyć postępowanie w sprawie.
1. W sprawie I CZ 344/96 skład orzekający Sądu Wojewódzkiego (...) postanowił na podstawie art. 11 ust. 1 w związku z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./ skierować do Trybunału Konstytucyjnego następujące pytanie prawne:
- czy przepis par. 3 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 16 stycznia 1992 r. w sprawie określenia szczegółowego trybu sprzedaży nieruchomości i ich części składowych wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, warunków rozkładania ceny sprzedaży na raty oraz stawki szacunkowej gruntów /Dz.U. nr 10 poz. 39/ jest zgodny z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa /Dz.U. 1995 nr 57 poz. 299 ze zm./.
Po zapoznaniu się z poglądem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Sąd Wojewódzki, postanowieniem z dnia 4 kwietnia 1997 r., zmodyfikował swoje stanowisko w sprawie i stwierdził, że jego zarzuty kierowane są faktycznie do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 kwietnia 1994 r. w sprawie określenia szczegółowego trybu sprzedaży nieruchomości i ich części składowych, warunków rozkładania ceny sprzedaży na raty, stawki szacunkowej gruntów oraz trybu przeprowadzania przetargów na dzierżawę /Dz.U. nr 51 poz. 207/. Sąd Wojewódzki nie przytoczył jednakże konkretnych artykułów tego rozporządzenia wobec których sformułował pytanie prawne.
W uzasadnieniu do tego postanowienia Sąd Wojewódzki wskazał, że wątpliwości co do dyspozycji par. 3 ust. 1 - 3 rozporządzenia z dnia 16 stycznia 1992 r. związane są z brakiem precyzji legislacyjnej art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1991 r.
Zdaniem sądu sprzedaż nieruchomości przez Państwo powinna odbywać się z uwzględnieniem prawa pierwokupu przysługującego dzierżawcy sprzedawanej nieruchomości stosownie do przepisów kodeksu cywilnego, z których wynika że zbywca nie może przenieść własności bez uprzedniego zawiadomienia tej osoby o warunkach sprzedaży osobie trzeciej i bez oświadczenia tej osoby, że z prawa tego nie skorzysta. Wobec brzmienia art. 29 ust. 2 ustawy ust. 1 tego artykułu jawi się jako wynik "braku wymaganej precyzji legislacyjnej", gdyż ustawodawcy chodziło o przyznanie dzierżawcy tylko prawa pierwszeństwa nabycia, "silniejszego jedynie od pierwszeństwa spółdzielni produkcji rolnej użytkującej przed 31 grudnia 1993 r. przeznaczony do sprzedaży grunt". Natomiast z art. 29 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca zróżnicował uprawnienia dzierżawcy i spółdzielni produkcji rolnej będącej użytkownikiem zbywanego gruntu przez sprzedaż nieruchomości z uwzględnieniem w stosunku do dzierżawcy "prawa pierwokupu", a w stosunku do spółdzielni "prawa pierwszeństwa", gdy tymczasem przepis par. 3 ust. 1, 2 i 3 kwestionowanego rozporządzenia "zmienia w sposób istotny treść prawa pierwokupu i przekształca je w prawo pierwszeństwa do nabycia nieruchomości".