1. W przepisie art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ chodzi o warunki formalne określone w art. 46 ustawy czy innych szczególnych ustawach.
2. Przepis art. 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie stwarza jednak obowiązku udzielania pomocy co do wszelkich możliwych zachowań.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ireneusza F. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2004 r. II SA 4038/03 w sprawie ze skargi Ireneusza F. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 17 października 2002 r. w przedmiocie opinii służbowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 18 lutego 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Ireneusza F. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 17 października 2002 r. wydaną w przedmiocie opinii służbowej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu - jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru - w dniu 30 października 2002 r., a skarga została wniesiona do Sądu - jak wynika ze stempla pocztowego na kopercie - w dniu 21 października 2003 r., a zatem po terminie. Błędne zaś pouczenie przez organ administracji o przysługującym stronie sposobie i terminie złożenia skargi, czy też brak pouczenia, nie przedłuża ustawowego terminu wniesienia skargi. Może jednak stanowić podstawę do przywrócenia terminu wniesienia skargi.
Na powyższe postanowienie wniósł skargę kasacyjną Ireneusz F. Pełnomocnik skarżącego zaskarżył postanowienie w całości, wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.
Zaskarżonemu postanowieniu pełnomocnik zarzucił naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
1/ art. 58 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ poprzez przyjęcie, że skarga została złożona po terminie,
2/ art. 6 ww. ustawy poprzez zaniechanie pouczenia strony działającej bez adwokata o skutkach niezłożenia wraz ze skargą wniosku o przywrócenie terminu,
3/ art. 49 par. 1 ww. ustawy poprzez zaniechania wezwania strony do sprecyzowania, czy złożona skarga zawiera w sobie także wniosek o przywrócenie terminu.
Zdaniem pełnomocnika Sąd nie rozważył, czy w niniejszej sprawie można mówić o upływie terminu do wniesienia skargi. Otóż według skarżącego, termin do wniesienia skargi nie mógł upłynąć albowiem na skutek błędnego pouczenia nie rozpoczął biegu. Organ administracji wyraźnie wskazał, że jego decyzja nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nie określił więc w żaden sposób długości terminu do zaskarżenia decyzji w tym trybie. Rację ma Sąd wskazując, że mylne pouczenie nie przedłuża terminu do wniesienia skargi. Jednakże stanowisko to uzasadnione jest tylko w przypadku gdy można w ogóle mówić o pouczeniu o sposobie i terminie zaskarżenia decyzji, które z jakiś względów zawierało błąd lub było niedostateczne. W każdym bądź razie dotyczy to sytuacji gdy strona /chociażby błędnie lub w niejasny sposób/ została pouczona, że przysługuje jej określony środek odwoławczy, do wniesienia którego konieczne jest zachowanie jakiegoś terminu. W niniejszej sprawie nie miało to miejsca.