Wniosek w przedmiocie nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w W. przy ul. Cz. 21/23, między Samorządowym Kolegium Odwoławczym w W. a Wojewodą M.
Uzasadnienie strona 9/9

Należy wreszcie zwrócić uwagę, że do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy o administracji rządowej w województwie /Dz.U. nr 22 poz. 268/ prezentowany był pogląd, że w sprawach zleconych z zakresu administracji rządowej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego organem wyższego stopnia jest zawsze wojewoda. Celem zmian dokonanych powołaną ustawą z dnia 2 marca 2000 r., co wynika z uzasadnienia projektu tej ustawy, było przyjęcie unormowania, według którego określone sprawy z zakresu administracji rządowej należące do właściwości jednostek samorządu terytorialnego będą objęte właściwością wojewody jako organu wyższego stopnia, bez jakiegokolwiek rozróżnienia czy chodzi tu o funkcje organu odwoławczego, czy organu nadzoru. Należało więc dojść do wniosku, że w sprawach o których mowa w art. 9a ustawy o gospodarce nieruchomościami wojewoda jest organem wyższego stopnia.

6. Powyższą konkluzję, miarodajną wobec ogółu spraw, w których chodzi o stwierdzanie nieważności decyzji byłych kierowników urzędów rejonowych dotyczących nieruchomości Skarbu Państwa, należy uzupełnić stwierdzeniem, że w analizowanym tu sporze kompetencyjnym właściwość Wojewody M. wynika ponadto z art. 4 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych. Skoro bowiem postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w W. z dnia 3 lutego 1993 r. zostało wszczęte w dniu 4 kwietnia 1998 r. i nie zostało zakończone przed dniem 1 stycznia 1999 r., to zgodnie także z tym przepisem wojewoda jest organem właściwym do załatwienia tej sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zatem, że art. 9a ustawy o gospodarce nieruchomościami jest przepisem "ustawy szczególnej", o jakiej mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o administracji rządowej w województwie. Obydwa te przepisy z kolei są "przepisami stanowiącymi inaczej", o jakich mowa w art. 17 pkt 1 Kpa. Daje to wojewodom status "organu wyższego stopnia" w stosunku do starostów wydających decyzje dotyczące nieruchomości Skarbu Państwa, a tym samym daje im kompetencję do stwierdzania nieważności tych decyzji /art. 157 par. 1 Kpa/, a także decyzji zniesionych organów kierowników urzędów rejonowych, których zadania z zakresu administracji rządowej przejęli starostowie. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych postępowanie wszczęte przed dniem 1 stycznia 1999 r. powinien dokończyć wojewoda.

Z tych powodów Naczelny Sąd Administracyjny postanowił, jak w sentencji, na podstawie art. 28 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Strona 9/9