Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska, , po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego w sprawie z wniosku J. J. o wymierzenie grzywny Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu za naruszenie art. 4171 § 2 Kodeksu cywilnego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
J. J. wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w celu wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
We wniosku z dnia 21 marca 2016 r. sporządzonym na urzędowym formularzu PPF skarżący oświadczył, że prowadząc samodzielne gospodarstwo domowe nie osiąga żadnego dochodu, jak również nie posiada żadnego majątku. Skarżący wyjaśnił przy tym, że decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w [...] odmówił mu przyznania prawa do zasiłku celowego.
Zarządzeniem z 25 marca 2016 r. referendarz sądowy wezwał skarżącego do uzupełnienia wniosku przez złożenie dodatkowych dokumentów oraz oświadczeń obrazujących jego sytuację finansową.
W odpowiedzi skarżący oświadczył, że: a) nie otrzymuje żadnych środków od osób życzliwych, b) nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna, c) nie otrzymuje świadczenia rentowego, d) nie otrzymuje świadczeń z pomocy społecznej, e) nie korzysta z pomocy finansowej i rzeczowej rodziny. Oceniając swoją sytuację osobistą, rodzinną, dochodową i majątkową stwierdził, że [...] stycznia 2011 r. Wójt Gminy [...] wydał decyzję o odmowie przyznania mu prawa do zasiłku celowego. Odnosząc się natomiast do wezwania w zakresie oświadczenia w sprawie zdolności do pracy i dokumentu potwierdzającego ewentualną niezdolność do pracy, skarżący oświadczył, że nie jest osobą zdolną do pracy z uwagi na opisywane przez niego objawy choroby, oraz stwierdził, że lekarz orzecznik ZUS, stwierdzając zdolność do pracy, wykazał strategię zmierzającą do pozbawienia skarżącego prawa do świadczenia rentowego. Ponadto podkreślił, że wystawienie zaświadczenia o niezdolności do pracy wymaga przeprowadzenia badań medycznych, a to narażałoby go na dodatkowe koszty. W kwestii zaspokajania potrzeb mieszkaniowych skarżący oświadczył, że mieszka, a właściwie egzystuje w domu i nie ponosi z tego tytułu żadnych koszów.
Do pisma dołączono kserokopie: a) zaświadczenia Starosty [...] z dnia [...] września 2011 r. wskazującego, że skarżący był zarejestrowany jako bezrobotny w okresie od 7 stycznia 2005 r. do 24 czerwca 2007 r. i od 6 maja 2010 r. do 17 maja 2010 r. oraz wskazującego, że pobierał zasiłek dla bezrobotnych w 2005 r., b) decyzji Wójta Gminy [...] z dnia 14 stycznia 2011 r. odmawiającej skarżącemu przyznania prawa do zasiłku celowego.
Postanowieniem z 12 maja 2016 r. referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym z uwagi na brak możliwości weryfikacji jego sytuacji majątkowej.
W sprzeciwie od powyższego postanowienia skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz stwierdzenie jego nieważności na podstawie art. 287 pkt 2 p.p.s.a. z uwagi na naruszenie art. 106 § 3-5, art. 107, art. 108 w zw. z art. 1, art. 2 i art. 3 § 1 p.p.s.a. oraz art. 227, art. 228 § 1-2, art. 231, art. 233 § 1-2, art. 234 kodeksu postępowania cywilnego. Zdaniem skarżącego w zaskarżonym postanowieniu pominięto fakt, iż wydanie decyzji z 14 stycznia 2011 r. spowodowało istotne zagrożenie życia dla wnioskodawcy i brak zabezpieczenia jego sytuacji bytowej. Skarżący wyjaśnił, że wobec odmowy przyznania zasiłku celowego zmuszony jest do żebrania u osób życzliwych o żywność, leki, opał oraz przybory i papier do pisania w celu zaskarżania aktów. Wskazał, że ilość prowadzonych postępowań sądowych i administracyjnych, w których jest stroną, generuje dodatkowe koszty utrzymania. Natomiast ww. decyzja GOPS pozbawiła go bezpłatnej opieki medycznej, w sytuacji gdy wymaga on leczenia, a także pozbawiła środków koniecznych do złożenia wniosku o ustalenie stopnia niepełnosprawności.