Wniosek J. J. o wymierzenie grzywy Okręgowemu Sądowi Dyscyplinarnemu Okręgowej Izby Radców Prawnych na podstawie art. 154 § 6 i 287 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o wymierzenie grzywy Okręgowemu Sądowi Dyscyplinarnemu Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] na podstawie art. 154 § 6 i 287 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia: odrzucić wniosek

Uzasadnienie

W piśmie z 7 lutego 2017 r. J. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie Okręgowemu Sądowi Dyscyplinarnemu Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] grzywny, na podstawie art. 154 § 6 i 287 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, za "naruszenie wydanym w dniu [...] czerwca 2016 r. postanowieniem o umorzeniu dochodzenia sygn. akt [...]" oraz za naruszenie "wydanym w dniu [...] listopada 2016 r. postanowieniem sygn. [...]".

W odpowiedzi na wniosek Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych podał, że powołane postanowienia dotyczą prawomocnych postępowań w sprawie dyscyplinarnej, w którym Rzecznik odmówił wszczęcia dochodzenia, a Sąd Dyscyplinarny utrzymał to orzeczenie w mocy.

Ponadto wskazał, że nie są sprawy administracyjne ani inne sprawy poddane kontroli sądów administracyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Wniosek podlega odrzuceniu.

Powołana przez Wnioskodawcę podstawa prawna wymierzenia grzywny dotyczy sytuacji, w której organ niewykonuje wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania (art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Drugi zaś z przepisów powołanych przez Wnioskodawcę - art. 287 pkt 2 dotyczy sytuacji, gdy sąd orzeczeniu stwierdzi nieważność aktu albo ustali przeszkodę prawną uniemożliwiającą stwierdzenie nieważności aktu, to stronie, która poniosła szkodę, służy odszkodowanie od organu, który wydał decyzję. Przepis ten umożliwia dochodzenie odszkodowania w postępowaniu przed sądem powszechnym na podstawie art. 417 i nast. Kodeksu cywilnego.

Postawa żądania określona w art. 154 § 6 cyt. ustawy powiązana jest z działaniem organu. W dodatku jest dopuszczalna jedynie w sytuacji, gdy organ niewykonuje wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.

Żądanie wymierzenia grzywy w trybie tego przepisu Okręgowemu Sądowi Dyscyplinarnemu Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] jest zatem niedopuszczalne, ponieważ nie jest to organ administracji publicznej. W związku z tym nie mógł zostać zobowiązany wyrokiem na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania do załatwienia sprawy.

Postępowania w sprawach dyscyplinarnych podlegają kognicji sądu administracyjnego tylko wtedy, gdy przepisy szczególne na to pozwalają. W przepisach szczególnych sądowadministracyjną kontrolą legalności działania organów administracji w zakresie orzekania w sprawach dyscyplinarnych objęto m.in. policjantów, strażaków, funkcjonariuszy Służby Więziennej, funkcjonariuszy celnych, rzeczoznawców majątkowych. Natomiast w sprawach dotyczących odpowiedzialności dyscyplinarnych radców prawnych, sprawy te objęte zostały kognicją Sądu Najwyższego. Ustawa o radcach prawnych w sposób enumeratywny wymienia sytuacje, w których przysługuje skarga do sądu administracyjnego (art. 28 ust. 7, art. 31 ust. 2b, art. 33 ust. 8, art. 368 ust. 11, art. 37 ust. 4 ustawy o radcach prawnych). Postępowanie dyscyplinarne do tego katalogu nie należy.

Skoro Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych nie jest organ administracji publicznej, wobec tego wniosek o wymierzenie mu grzywny jest niedopuszczalny i podlega odrzuceniu.

Dlatego na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak na wstępie.

Strona 1/1