Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. L. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. L. na pismo Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
J. L. (dalej zwany "skarżącym") wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu w sprawie ze skargi na pismo Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2016 r. (zarejestrowanej pod sygn. akt IV SA/Wa 2472/16).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 244 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) - dalej zwanej "P.p.s.a.", instytucja prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, tj. adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego. Stosownie do regulacji art. 245 § 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym, przy czym zgodnie z art. 243 P.p.s.a. może być ono przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Należy zaznaczyć, że w myśl art. 247 P.p.s.a, prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. O oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi więc o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego (por. J. P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2006, s. 508). W orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalony jest pogląd, że powyższy przepis znajduje zastosowanie, w szczególności gdy są podstawy do odrzucenia skargi.
Rozpoznając powyższy wniosek Sąd stwierdził, że w niniejszej sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi. Skarga, w związku z którą, skarżący ubiega się o przyznanie prawo pomocy, podlega bowiem odrzuceniu stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., z uwagi na niedopuszczalność drogi sądowej.
Z tych względów Sąd, na podstawie art. 247 P.p.s.a., orzekł o odmowie przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.