Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska-Bigiej po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. D. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z wniosku Z. D. o wymierzenie Komendantowi Głównemu Straży Pożarnej grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
W dniu 14 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek Z. D. (dalej: "wnioskodawcy") o wymierzenie Komendantowi Głównemu Straży Pożarnej grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a.
W dniu 7 marca 2016 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) wnioskodawca zwrócił się o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Z informacji zawartych we wniosku wynika, że wnioskodawca mieszka samotnie, posiada bezczynszowy własnościowy lokal mieszkaniowy o pow. 33,38 m2). Podał, że utrzymuje się z renty inwalidzkiej I grupy w wysokości 1 298,61 zł netto. Z renty potrącane są kwoty: 700 zł tytułem alimentów oraz 894,48 zł tytułem zajęcia komorniczego. Ponadto wymienił następujące wydatki miesięczne: leki - 77,97 zł, woda i ścieki - 88,32 zł, C.O. - 161,30 zł, PZU - 20 zł, "Gewax" - 58 zł, odpady - 14 zł, energia elektryczna - 50 zł, polisa ubezpieczeniowa - 28,26 zł, wyżywienie - nie mniej niż 430 zł, środki higieny - 80 zł. Do wniosku wnioskodawca dołączył kopie: decyzji o waloryzacji renty policyjnej z marca 2015 r., pismo z dnia [...] maja 2015 r. Komornika sądowego o zajęciu świadczenia rentowego (w kwocie 894,48 zł, pismo z [...] października 2015 r. z Zakładu Emerytalno-Rentowego [...] z informacją, że od listopada 2015 r. ze świadczenia będą dokonywane potrącenia alimentacyjne w łącznej wysokości 700 zł.
Rozpoznając wniosek, zważono co następuje:
Przede wszystkim zaznaczyć należy, że prawo pomocy, zarówno w zakresie całkowitym, jaki i częściowym, jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest bowiem formą dofinansowania strony postępowania z budżetu Państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie NSA z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I OZ 1099/11).
Ponadto, w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że to na wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy. Stosownie bowiem do art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane osobie fizycznej w zakresie całkowitym, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2 omawianego przepisu). Instytucja ta ma bowiem charakter wyjątkowy i jest stosowana w przypadku osób charakteryzujących się ubóstwem. Do takich osób zaliczyć można przykładowo osoby, które na skutek szczególnych okoliczności życiowych pozbawione zostały jakichkolwiek środków do życia. Jeżeli natomiast strona ma jakiekolwiek środki majątkowe, powinna partycypować w kosztach postępowania, nawet gdyby przeznaczenie ich na ten cel miałoby nastąpić z jakimś uszczerbkiem utrzymania koniecznego dla niej i jej rodziny.