Sprawa ze skargi na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta W. w przedmiocie ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski po rozpoznaniu w dniu 19 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta W. w przedmiocie ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia: odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta
Uzasadnienie

Pismem z dnia 25 kwietnia 2022 r. (data nadania w placówce pocztowej 25 kwietnia 2022 r.) A. K. (dalej: strona, skarżąca), reprezentowana przez swoją matkę A. K., wniosła do Sądu skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta W. (dalej: organ) w przedmiocie ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej wskazując, że skarga strony wpłynęła do organu po wydaniu decyzji w postępowaniu prowadzonym z wniosku A. K. (dalej: wnioskodawczyni) o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego na rzecz skarżącej.

Z akt sprawy wynika, że decyzją z dnia 14 lutego 2020 r. nr [...] (doręczoną wnioskodawczyni w dniu 27 lutego 2020 r.) organ umorzył postępowanie w sprawie ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego na rzecz skarżącej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej: u.p.p.s.a.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 tego przepisu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.

Stosownie natomiast do art. 149 u.p.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa oraz stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania (§ 1 pkt 1-3). Jednocześnie sąd stwierdza czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (§ 1a).

W dniu 22 czerwca 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę o sygn. akt II OPS 5/19, zgodnie z którą wniesienie skargi na bezczynność po zakończeniu przez organ administracji publicznej prowadzonego postępowania poprzez wydanie decyzji ostatecznej stanowi przeszkodę w merytorycznym rozpoznaniu takiej skargi przez sąd administracyjny w zakresie rozstrzygnięcia podjętego na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że za niedopuszczalną należy uznać skargę na bezczynność wniesioną po zakończeniu postępowania administracyjnego. Ten sam argument dotyczy kwestii dopuszczalności skargi na przewlekłość postępowania. W uchwale z dnia 7 marca 2022 r. (sygn. akt II OPS 1/21) podjętej przez NSA w składzie siedmiu sędziów wskazano, że skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego wniesiona po jego ostatecznym zakończeniu, poprzedzona ponagleniem złożonym w jego toku, podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 u.p.p.s.a.

Powołane uchwały posiadają tzw. ogólną moc wiążącą, na co jednoznacznie wskazuje treść art. 269 § 1 u.p.p.s.a. Uchwały wiążą więc także Sąd w rozpoznawanej sprawie. Ponieważ skarga na bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez organ postępowania w przedmiocie ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, została wniesiona po jego ostatecznym zakończeniu decyzją z dnia 14 lutego 2020 r., to skarga strony podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 u.p.p.s.a., jako z innych przyczyn niedopuszczalna.

Mając na uwadze powołane okoliczności, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezydent Miasta