Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska- Ilków po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. K. na przewlekłość Dyrektora Oddziału Terenowego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa we W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: I. umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne; II. zwrócić stronie skarżącej uiszczony wpis od skargi w wysokości 100 (słownie: sto) złotych.
Pismem z dnia [...] kwietnia 2020 r. T. K. (dalej: strona lub skarżący) wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Oddziału Terenowego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa we W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Jednocześnie strona uiściła kwotę 100 złotych tytułem wpisu od skargi, zaksięgowaną następnie pod pozycją [...].
W dniu 15 lipca 2020 r. do tutejszego Sądu wpłynęło oświadczenie strony o cofnięciu wniesionej przez nią skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 60 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej p.p.s.a.), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W świetle materiału zgromadzonego w sprawie cofnięcie skargi nie budzi żadnych wątpliwości co do jego dopuszczalności, gdyż nie prowadzi do obejścia prawa, ani do pozostawienia w obrocie prawnym aktu lub czynności obarczonych wadą nieważności. W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., orzekł jak w punkcie I sentencji niniejszego postanowienia. Mając ponadto na uwadze treść art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a., stanowiącego o obowiązku zwrócenia stronie z urzędu całego uiszczonego wpisu od pisma odrzuconego lub cofniętego do dnia rozpoczęcia rozprawy, orzeczono jak w punkcie II sentencji.