Wrocław, 9 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. B. na bezczynność Burmistrza Miasta K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: odmówić zawieszenia postępowania sądowoadmnistracyjnego.
Pismem z dnia 20 stycznia 2014 r. M. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Burmistrza Miasta K. w sprawie udostępnienia informacji publicznej w związku z wnioskiem z dnia 5 listopada 2013 r.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz wniósł o jej oddalenie.
Na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2014 r. pełnomocnik Burmistrza wystąpił z wnioskiem o zawieszenie postępowania w niniejszej sprawie na podstawie art. 125 p.p.s.a., przyjmując, że rozpoznanie niniejszej sprawy zależy od wyniku postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym zainicjowanego wnioskiem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2013 r. o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją RP szczegółowo określonych uregulowań w postaci przepisów ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2002 r., nr 101, poz. Poz. 926 ze zm.) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.), ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Do wniosku załączono kserokopię wniosku złożonego w Trybunale Konstytucyjnym.
W odpowiedzi na powyższy wniosek skarżący, wniósł o jego oddalenie, powołując się stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w Postanowieniu z dnia 19 listopada 2013 r. sygn. akt 1741/13.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) (zwana dalej: p.p.s.a.) wymienia w sposób taksatywny sytuacje, w których sąd administracyjny zawiesza z urzędu, obligatoryjnie albo fakultatywnie, toczące się przed nim postępowanie (art. 56, art. 124 § 1 i art. 125 § 1).
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd może także zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli: 1) rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowo-administracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym, 2) jeżeli ujawni się czyn, którego ustalenie w drodze karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy sądowo-administracyjnej, 3) jeżeli na skutek braku lub wskazania złego adresu skarżącego lub niewykonania przez skarżącego innych zarządzeń nie można nadać sprawie dalszego biegu, 4) w razie śmierci pełnomocnika, chyba że strona działa przed sądem osobiście. A zatem zawieszenie postępowania na podstawie cytowanego art. 125 powołanej ustawy ma charakter fakultatywny i ewentualne wystąpienie przesłanek określonych w § 1 tego artykułu nie powoduje jeszcze obowiązku zawieszenia postępowania sądowo-administracyjnego. W judykaturze (por. uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2008 r., II FPS 4/08, ONSAiWSA z 2009 r., nr 4, poz. 62) podkreśla się, że przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy sąd orzekający nie jest władny samodzielnie rozstrzygnąć zagadnienia, jakie wyłoniło się lub powstało w toku postępowania sądowego.