Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 11 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale IV sprawy ze skargi Z. R. na bezczynność Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy we W. w przedmiocie przekazania skargi z dnia 24 stycznia 2013 r. do Wojewody D. w przedmiocie wykluczenia społecznego i naruszenia dóbr osobistych postanawia: odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
W dniu 10 kwietnia 2013 r. skarżący Z. R. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy we W. w przedmiocie przekazania skargi z dnia 24 stycznia 2013 r. do Wojewody D. w przedmiocie wykluczenia społecznego i naruszenia dóbr osobistych.
Zarządzeniem z dnia 18 lipca 2013 r. Przewodniczący Wydziału wyznaczył termin rozprawy na dzień 14 sierpnia 2013 r.
Pismem z dnia 23 lipca 2013 r. skarżący złożył wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów WSA we Wrocławiu i Opolu od rozpoznawania sprawy, oraz o zawieszenie z urzędu postępowania w niniejszej sprawie na podstawie art. 124 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 23 lipca 2013 r. sprawę zdjęto z wokandy z dnia 14 sierpnia 2013 r. z uwagi na konieczność nadania biegu złożonemu przez skarżącego na wnioskowi o wyłączenie wszystkich sędziów WSA we Wrocławiu i Opolu od rozpoznawania sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 27 września 2013 r., sygn. akt I OW 236/13, wyznaczył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach do rozpoznania wniosku strony o wyłączenie sędziów sądów administracyjnych we Wrocławiu i w Opolu. Prawomocnym zarządzeniem z dnia 15 grudnia 2014r., sygn. akt IV SO/Gl 43/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach pozostawił przedmiotowy wniosek skarżącego bez rozpoznania. Akta sprawy przesłane przez Naczelny Sąd Administracyjny wpłynęły do tutejszego Sądu w dniu 30 stycznia 2015 r.
Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 2015 r., wydanym na rozprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił przedmiotową skargę . Powyższe orzeczenie uzyskało walor prawomocności z dniem 16 czerwca 2015 r. W toku postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu dwoma pismami z dnia 6 sierpnia 2013 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o "(...) stwierdzenie nieważności postępowania sądowoadministracyjnego oraz niezgodności z prawem prawomocnych orzeczeń opublikowanych w sygnowanych sprawach (...)", w tym m.in. w przedmiotowej sprawie Kolejnymi pismami z dnia 19 sierpnia 2013r. i 10 września 2013 r. skarżący powtórzył treść swojego żądania w zakresie stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnych orzeczeń z tym uzasadnieniem ,że stanowią one o jego uprzedmiotowieniu, prowadzą do obejścia prawa, zamykają mu drogę do obrony swoich praw i do sprawiedliwego wyroku oraz przeciwstawiają się przepisom o pomocy społecznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 285a § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. , skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy przez jego wydanie została stronie wyrządzona szkoda , a zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch lat od jego uprawomocnienia się (art. 285f § 1 p.p.s.a.). Zgodnie art. 285I p.p.s.a. powołanej w przypadkach nieuregulowanych przepisami działu VIIa p.p.s.a., dotyczącego skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, do postępowania wywołanego wniesieniem takiej skargi stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej. Zatem - zgodnie z odpowiednio stosowanym art. 178 p.p.s.a. - sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.