Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. W. na bezczynność Starosty M. w przedmiocie sprzedaży lokalu postanowił: odrzucić skargę.
Uzasadnienie:
Pełnomocnik R. W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Starosty M., wnosząc o nakazanie Staroście M. wydania decyzji o sprzedaży lokalu mieszkalnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu. W myśl bowiem przepisu art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Zgodnie zaś z art. 3 § 2 pkt 8 oraz pkt 1 - 4 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w sprawach rozstrzyganych przez te organy w drodze decyzji, postanowień wskazanych w tym przepisie oraz innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Ponadto stosownie do art. 3 § 3 p.p.s.a., sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
Kwestie dotyczące sprzedaży nieruchomości z gminnych zasobów nieruchomości określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603). Z przepisów tej ustawy wynika, że sprzedaż nieruchomości najemcy, któremu przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu na podstawie przepisu art. 34 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, następuje w drodze umowy cywilnoprawnej. Z przepisów tych nie wynika natomiast, by wniosek najemcy, któremu przysługuje pierwszeństwo w nabyciu nieruchomości, winien być rozstrzygnięty przez właściwy organ w drodze decyzji administracyjnej, postanowienia, czy też innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej. Brak jest również innych przepisów szczególnych, które przewidywałyby wydawanie decyzji administracyjnych w tego rodzaju sprawach.
Sygn. akt IV SAB/Wr 10/08
Należy podkreślić, że wykonywanie administracji publicznej w formie decyzji administracyjnej, postanowienia wydanego w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty, postanowienia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie albo innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy znajduje podstawę prawną w przepisach materialnego prawa administracyjnego. Zastosowanie takiej formy jest niedopuszczalne, jeżeli przepisy prawa wprowadzają inną formę wykonywania administracji publicznej, na przykład formę umowy cywilnoprawnej (por. B. Adamiak, Glosa do postanowienia NSA z dnia 6 lipca 2004 r., sygn. akt OSK 547/04, OSP 2006 nr 5, poz. 62; postanowienie NSA z dnia 10 lutego 2005 r., sygn. akt OSK 998/04, niepubl.).
Skoro Starosta M. nie był zobligowany do załatwienia sprawy z wniosku R. W. w drodze decyzji administracyjnej, postanowienia wydanego w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenia albo kończącego postępowanie, a także postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty albo innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, to na podstawie powołanego art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., skarga na bezczynność organu w rozpoznawanej sprawie jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu stosownie do przepisu art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł, jak w sentencji.