Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia NSA - Otylia Wierzbicka po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. J. na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie rozpoznania zażalenia postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zasądzić od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych na rzecz skarżącej, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 11 marca 2009 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) M. J. reprezentowana przez radcę prawnego wniosła skargę na bezczynność Ministra Środowiska, którego kompetencje od dnia 15 listopada 2008 r. przejął Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska. W skardze podniesiono, iż skarżąca złożyła zażalenie na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2008 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Organ I instancji przekazał zażalenie wraz z wnioskiem i aktami sprawy do rozpoznania organowi odwoławczemu przy piśmie z dnia 31 marca 2008 r. Do dnia wniesienia skargi zażalenie nie zostało rozpatrzone.
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wskazał, że rozpoznał zażalenie skarżącej i w dniu [...] maja 2009 r. wydał postanowienie, którym odmówił przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia oraz stwierdził uchybienie terminu do jego wniesienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W rozpatrywanej sprawie skarżąca wniosła skargę na bezczynność organu w przedmiocie rozpoznania zażalenia. Stosownie do treści art. 35 § 3 K.p.a., organ winien załatwić sprawę w ciągu miesiąca (ewentualnie nie później niż w ciągu 2 miesięcy).
Jak wynika z informacji zawartych w odpowiedzi na skargę oraz ze znajdujących się w aktach dokumentów, organ po wniesieniu przez skarżącą skargi na bezczynność, wydał w dniu [...] maja 2009 r. postanowienie, którym odmówił przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia oraz stwierdził uchybienie do jego wniesienia, w związku z czym ustała jego bezczynność.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd uznał, że skoro w dniu wniesienia skargi organ pozostawał w bezczynności, a następnie w związku ze złożeniem skargi na bezczynność wydał wymagane rozstrzygnięcie, to tym samym uwzględnił skargę na bezczynność w trybie art. 54 § 3 ustawy P.p.s.a. Przepis ten stanowi, że organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Z kolei z przepisu art. 149 powołanej ustawy wynika, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy ta decyzja lub akt zostały podjęte z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania. W takim wypadku postępowanie sądowe w sprawie ze skargi na bezczynność organu winno ulec umorzeniu jako bezprzedmiotowe (por. postanowienie NSA z dnia 15 czerwca 2004 r., sygn. akt GSK 609/04. niepublikowane).
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 w związku z art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł o umorzeniu postępowania.
O zwrocie kosztów postanowiono na mocy art. 201 § 1 powołanej ustawy oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).