Dnia 19 lipca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: , Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska, po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2018 roku na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu P. G. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 12 czerwca 2018r. sygn. akt IV SAB/Wa 493/17 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi P.G. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie wydania decyzji postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 12 czerwca 2018r., sygn. akt IV SAB/Wa 493/17 (k. 27 - 33) referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po rozpoznaniu wniosku P. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata, odmówił przyznania prawa pomocy. Uzasadniając rozstrzygnięcie referendarz sądowy wskazał, że skarżący w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wskazał, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, utrzymuje się z "drobnych datków", których wysokość określił na kwotę 900 zł miesięcznie, nie ma jakichkolwiek nieruchomości, oszczędności, innych zasobów pieniężnych, ani wartościowych przedmiotów. W ocenie referendarza sądowego oświadczenie skarżącego było niewystarczające do oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych, wobec czego skarżący został wezwany do złożenia dokumentów źródłowych i dodatkowych oświadczeń w postaci wyciągów z rachunków bankowych z okresu ostatnich trzech miesięcy, oświadczenia wskazującego, czy odebrał odszkodowanie w wysokości 29.357,24 zł ustalone decyzją Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2016r. nr [...], a jeżeli nie, do złożenia wyjaśnienia, dlaczego nie odebrał odszkodowania, wskazania Numeru Identyfikacji Podatkowej (NIP), oświadczenia, czy jest zarejestrowany, jako bezrobotny, zaświadczenia o sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej wydanego przez upoważnionego pracownika jednostki organizacyjnej gminy/miasta realizującej zadania pomocy społecznej, oświadczenia (lub oświadczeń) osoby (lub osób), od których skarżący otrzymuje środki (datki) pieniężne, których kwotę określił na 900 zł miesięcznie, potwierdzających tę okoliczność i wskazujących, jakie były kwoty udzielonej przez te osoby pomocy finansowej w okresie ostatnich trzech miesięcy, oświadczenia, gdzie skarżący mieszka i w ramach jakiego stosunku prawnego (np. na podstawie umowy najmu), a także do nadesłania dokumentu wskazującego, w jakiej wysokości, skarżący ponosi koszty na mieszkanie. W odpowiedzi na wezwanie skarżący złożył oświadczenie, w którym wskazał, że nie ma czynnych rachunków bankowych, że nie otrzymał odszkodowania, ponieważ "Wojewoda naruszył normy czasowe ustawy, zatem nie było odszkodowania", że jakieś pieniądze przepił, nie posługuje się Numerem Identyfikacji Podatkowej, nie jest bezrobotny, z żadnej gminy nie otrzymuje pomocy, darczyńcy odmówili złożenia oświadczeń, mieszka bez umów. Referendarz sądowy zaznaczył, że skarżący nie podał jakichkolwiek informacji, pozwalających ustalić, dlaczego nie zarobkuje, a także określić, czy w związku z brakiem zatrudnienia i brakiem wystarczających środków utrzymania, ubiegał się o świadczenia z tytułu bezrobocia lub o świadczenia pozwalające przezwyciężyć trudną sytuację życiową. Zaznaczył, że skarżący był zobowiązany do złożenia zaświadczenia z właściwego urzędu pracy o zarejestrowaniu jako osoba bezrobotna oraz zaświadczenia o sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej wydanego przez upoważnionego pracownika jednostki organizacyjnej gminy realizującej zadania pomocy społecznej. Referendarz sądowy zaznaczył, że skarżący pomimo zobowiązania nie udzielił jasnej i jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o powód braku odbioru odszkodowania przyznanego decyzją Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2016r. Ponadto skarżący nie przedstawił żadnego dokumentu, który potwierdzałby okoliczność otrzymywania przez niego wsparcia finansowego od osób trzecich, ani nie udzielił jakichkolwiek dokładnych i wiarygodnych informacji o sytuacji mieszkaniowej. W ocenie referendarza sądowego za wystarczające nie może być uznane zdawkowe twierdzenie, że mieszka bez umów i z nikim się w tym zakresie nie umawia.