Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Michał Majcher po rozpoznaniu w dniu 1 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w sprawie ze skargi Z. B. o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt IV SO/Wa 2/17 postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
W piśmie z dnia 2 lipca 2018 r. Z. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt IV SO/Wa 2/17, którym utrzymano postanowienia referendarza sądowego z 20 września 2017 r., odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, w sprawie ze skargi na bezczynność Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Najwyższego w przedmiocie rozpoznania jego wniosku z dnia 24 września 2016 r.
Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2018 r. Sąd odrzucił skargę o wznowienie postępowania sądowego.
W piśmie z dnia 12 września 2018 r. Skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika celem wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego postanowienia.
W powyższym piśmie Skarżący wniósł również o udzielenie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Do wniosku dołączył formularz PPF.
W złożonym formularzu Z. B. wskazał, że otrzymuje emeryturę w wysokości 837,87 zł. Wydatki, jak to określił, ma na średnim poziomie. Części emerytury przeznacza na leczenie i drobne zakupy. Wskazał, że opłaca rachunki za energię elektryczną, szambo ma swoje, wodę pobiera z własnej studni. Podał również, że posiada ogromne zadłużenie.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 - dalej zwanej Ppsa) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Ustawodawca użył w tym przepisie określenia "gdy wykaże", co oznacza, że wnioskodawca ma obowiązek udowodnić, że znajduje się w sytuacji określonej w art. 246 § 1 i 2 Ppsa. Przyznanie prawa pomocy nastąpić może w przypadku wykazania, że wnioskujący nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek lub pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym własnym i swojej rodziny pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym.
Z konstrukcji powołanego przepisu wynika zatem, że ciężar udowodnienia istnienia okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie spoczywa na stronie.
W złożonym wniosku o prawo pomocy Skarżący podał, że nie posiada oszczędności, prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, jest właścicielem domu o pow. 90m2. Podał, że ma bardzo duże zadłużenie, posiadany grunt rolny (0,58 ha) nie przynosi dochodu, ponieważ jest zalewany wodą. Podał, że rachunki za energię elektryczną opłaca sam, szambo ma swoje, wodę ze studni też. Oświadczył, że rachunków bankowych nie ma, spisu wydatków nie prowadzi, paragonów nie zbiera.
Referendarz sądowy odstąpił od wezwania Skarżącego do nadesłania dodatkowych dokumentów, uznając, że Z. B. jako inicjator licznych skarg i wniosków do sądów administracyjnych, ma świadomość, że wniosek o przyznanie prawa pomocy należy szczegółowo uzasadnić i przedstawić dokumenty źródłowe, które wskazują, że faktycznie zachodzi konieczność przerzucenia na Skarb Państwa kosztów postępowania sądowego.