Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. P. na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie rozpoznania odwołania postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zasądzić na rzecz skarżącego od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska kwotę 100 (sto) złotych oraz kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o kwotę 55,20 (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) stanowiącą 23% podatku VAT, oraz kwotę 17 (siedemnaście) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. K. P., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska polegającą na nierozpozaniu, w terminie określonym w art. 35 Kpa, odwołania wniesionego od decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w P. z dnia [...] września 2010 r.
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie wskazując, że rozpoznał odwołanie skarżącego i w dniu [...] lutego 2011 r. wydał decyzję utrzymującą w mocy Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w P. z dnia [...] września 2010 r. nr [...]. Decyzja z dnia [...] lutego 2011 r. została załączona do akt sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Jak wynika z akt sprawy Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska uwzględnił skargę na bezczynność. Uwzględnienie skargi polegało na rozpatrzeniu odwołania od decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w P. z dnia [...] września 2010 r. nr [...] i wydaniu w dniu [...] lutego 2011r. decyzji utrzymującej ją w mocy.
W tej sytuacji, w rezultacie skorzystania przez organ z uprawnień samokontrolnych przewidzianych przez ustawodawcę w art. 54 § 3 cyt. ustawy, przestał istnieć przedmiot zaskarżenia. Skoro nie istnieje przedmiot zaskarżenia, to skarga stała się bezprzedmiotowa.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 54 § 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w punkcie 1 sentencji.
Orzekając w punkcie 2 postanowienia Sąd miał na względzie, iż zgodnie z art. 201 § 1 powołanej ustawy w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 cyt. ustawy skarżącemu należy się od organu administracji publicznej, który w ramach autokontroli uwzględnił skargę, zwrot kosztów postępowania. Na podstawie tego przepisu w zw. z art. 205 § 1 i 2 powołanej ustawy zasądzono na rzecz skarżącego koszty postępowania, na które składają się: wpis od skargi - 100 zł, wynagrodzenie dla radcy prawnego reprezentującego skarżącego - 240 zł powiększone o kwotę 55,20 zł stanowiącej 23% podatku VAT od tej kwoty. Wysokość tego wynagrodzenia ustalono zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (Dz. U. Nr 163 poz. 1349 ze zmianami), oraz kwota 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej za udzielone pełnomocnictwo.