Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego P. Z. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. K. na bezczynność Prokuratora Generalnego w przedmiocie zaniechania inicjatywy legislacyjnej postanawia: przyznać radcy prawnemu P. Z. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 41,40 zł stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 22 stycznia 2014 r. odrzucił skargę A. K. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie zaniechania inicjatywy legislacyjnej.
Postanowieniem z dnia 24 marca 2014 r. referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego radcę prawnego z urzędu w przedmiotowej sprawie.
W piśmie z dnia 8 kwietnia 2014 r. Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] poinformowała, że pełnomocnikiem strony wyznaczyła radcę prawnego P. Z.
W piśmie z dnia 13 maja 2014 r. wyznaczony pełnomocnik poinformował, że analiza akt sprawy wykazała, iż wniesienie skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z dnia 22 stycznia 2014 r. jest bezzasadne. Oświadczył, że opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej została wysłana do A. K. w dniu 29 kwietnia 2014 r.
W piśmie z dnia 28 lutego 2015 r. radca prawny P. Z. zwrócił się o wypłatę należnego wynagrodzenia, oświadczając zarazem, że koszty udzielonej przez niego pomocy prawnej nie zostały zapłacone. Do pisma pełnomocnik dołączył egzemplarz przekazanej skarżącemu opinii z dnia 28 kwietnia 2014 r.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez radcę prawnego uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.).
Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia, stawka minimalna wynosi w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego - 240 zł. Stosownie zaś do § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) w drugiej instancji za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej stawka minimalna wynosi 50% wskazanej wyżej kwoty, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W niniejszej sprawie pomoc prawna z urzędu, o przyznanie kosztów której zwrócił się radca prawny P. Z., sprowadzała się do sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 r. Wyznaczony radca prawny powinien zatem otrzymać wynagrodzenie według stawki określonej w § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b) powołanego rozporządzenia. Ponieważ nie prowadził on sprawy przed wydaniem orzeczenia przez Sąd pierwszej instancji, opłata wynosi 75% stawki minimalnej określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia.
Stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłata ulega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.