Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Karolina Kisielewicz-Malec po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. B. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie udostępnienia danych adresowych ze zbioru PESEL postanawia: - zwolnić skarżącego od kosztów sądowych w całości.
Skarżący J. B. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie w niniejszej sprawie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych (zwolnienie od opłat i wydatków sądowych).
Sytuacja majątkowa strony skarżącej została wyczerpująco przedstawiona w treści urzędowego formularza PPF. Wobec tego istnieją podstawy do rozpoznania żądania strony bez potrzeby prowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego.
Z treści złożonego wniosku PPF wynika, że skarżący prowadzi trzyosobowe gospodarstwo domowe. W jego skład wchodzą oprócz wnioskodawcy, jego żona (D. R.) i ich trzyletnie dziecko. Rodzina zamieszkuje w mieszkaniu o pow. 50 m². Skarżący jest osobą niepełnosprawną, niezdolną do samodzielnej egzystencji, jego żona sprawuje opiekę nad chorym dzieckiem. W związku z tym rodzina utrzymuje się ze świadczeń rodzinnych (zasiłków pielęgnacyjnych i zasiłku rodzinnego) oraz świadczeń z opieki społecznej (zasiłku stałego, zasiłków celowych) w łącznej wysokości ok. 1200 zł miesięcznie. Korzysta także z pomocy finansowej rodziny (ok. 500 zł. miesięcznie).
Wnioskodawca i jego rodzina nie posiada przedmiotów wartościowych. Jak oświadczył J. B., posiadane zasoby majątkowe nie są wystarczające do pokrycia niezbędnych kosztów utrzymania, w związku z tym nie opłaca czynszu za lokal (zadłużenie ok 2.700 zł.) i posiada zadłużenie w Banku na kwotę ok. 15.000 zł.
Stwierdzono, co następuje:
Wniosek strony skarżącej dotyczy wyłącznie zwolnienia od kosztów sądowych. Ze względu na tak zakreślone granice wniosku, skarżący powinien wykazać, że poniesienie kosztów sądowych w postaci opłat sądowych i wydatków sądowych, spowoduje znaczne obniżenie warunków egzystencji. Według treści art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym jest możliwe, jeżeli strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku na poziomie utrzymania koniecznego.
W aktualnej sytuacji procesowej koszty sądowe obejmują wpis sądowy w wysokości 100 zł. Oprócz tej kwoty wnioskodawca może na kolejnych etapach zostać zobowiązany do uiszczenia wpisów należnych z tytułu wniesienia zażalenia, skargi kasacyjnej czy opłaty kancelaryjnej z tytułu sporządzenia uzasadnienia wyroku WSA.
Zdaniem referendarza sądowego, J. B. ponad wszelką wątpliwość, nie ma jakichkolwiek możliwości pokrycia wiążących się z procesem kosztów sądowych. Skarżący udowodnił w wymaganym stopniu, że nie posiada zasobów majątkowych dających szanse na uiszczenie pełnej kwoty wpisu sądowego jak i pozostałych ciężarów finansowych (opłat i wydatków sądowych) prowadzonej sprawy. Kwota wpisu sądowego, choć najniższa z możliwych, stanowi znaczącą część uzyskiwanych przez rodzinę skarżącego dochodów. Wydatki o charakterze koniecznym trzyosobowego gospodarstwa muszą pochłaniać całość łącznych dochodów. Członkowie gospodarstwa utrzymują się dzięki pomocy państwa z zasiłków i dzięki pomocy rodziny (ok. 500 zł. miesięcznie). Ze względu na sytuację życiową (stan zdrowia skarżącego i jego syna), nie mogą podjąć dodatkowego zatrudnienia. Świadczenia rodzinne i z pomocy społecznej mogą wystarczyć do zapłaty za zakup podstawowej żywności oraz pokrycia najbardziej niezbędnych potrzeb. Członkowie gospodarstwa nie posiadają wartościowych przedmiotów, których ograniczenie używania czy sprzedaż mogłaby polepszyć stan finansowy. W skład rodziny wchodzi małoletnie chore dziecko, a koszty jego utrzymania znacząco obniżają i tak niewielką zdolność majątkową strony skarżącej. Wynika z tego, że wnioskodawca nie posiada nawet minimalnej zdolności zaoszczędzenia środków pieniężnych. Ponieważ o kontynuowaniu postępowania sądowego nie mogą decydować wyłącznie posiadane przez stronę zasoby dochodowe i majątkowe, skarżącego należy zwolnić od kosztów sądowych w całości.
Z przedstawionych powodów orzeczono o przyznaniu prawa pomocy w całości poprzez zastosowanie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a.