Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. G. na bezczynność Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego Polskiego Związku Łowieckiego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku postanawia: odrzucić skargę.
I. Pismem z dnia 18 maja 2021 r., uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2021 r., G. G. (dalej "Skarżący") wniósł do tut. Sądu skargę na bezczynność Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego Polskiego Związku Łowieckiego (dalej także odpowiednio "GRD" albo "Rzecznik Główny" oraz "PZŁ" albo "Związek") w przedmiocie sprawowania nadzoru nad Okręgowym Rzecznikiem Dyscyplinarnym PZŁ w P. (dalej "ORD" albo "Rzecznik Okręgowy") w zakresie rozpatrzenia przez ORD wniosku Skarżącego z dnia 5 czerwca 2020 r., stanowiącego zawiadomienie o przewinieniach dyscyplinarnych, popełnionych przez członków Zarządu Koła Łowieckiego W. w P. (dalej "Zarząd Koła").
II. W odpowiedzi na skargę GRD wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
III. W przypadku wniesienia skargi, sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność ustalając m.in., czy mieści się w katalogu spraw należących do właściwości sądu administracyjnego. W przypadku stwierdzenia braku kognicji sądu do rozpoznania sprawy, taka skarga, podlega odrzuceniu stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.").
Ocena dopuszczalności we w/w kontekście skargi na bezczynność wymaga uwzględnienia następujących kwestii:
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a. Zatem, zaskarżenie do sądu administracyjnego bezczynności możliwe jest tylko w takim zakresie, w jakim możliwe jest zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów (art. 3 § 2 pkt 8 w związku z pkt 1-4a p.p.s.a.). Przepisy te określają przedmiot zaskarżenia w przypadku skargi na bezczynność, wyznaczają zakres właściwości rzeczowej sądu administracyjnego, a tym samym zakres rzeczowy postępowania sądowoadministracyjnego.
Z mocy art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. do kompetencji sądów administracyjnych należy orzekanie w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej, oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.
Podkreślić należy, że skarga na bezczynność jest pochodną skargi na określone prawne formy działania organów administracji publicznej. Skarga na bezczynność organów jest dopuszczalna w tych przypadkach, w których organy zobowiązane do wydania decyzji i postanowień, bądź do dokonania określonej czynności, z ustawowego obowiązku nie wywiążą się w określonym terminie, i gdy skargę składa uprawniony do tego podmiot.