Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Michał Sułkowski po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata A. S. o przyznanie wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną w postępowaniu przed sądem administracyjnym w drugiej instancji w sprawie ze skargi M. P. na bezczynność Głównego Inspektora Pracy w przedmiocie wydania zaświadczenia postanawia: przyznać adwokatowi A. S. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu oraz kwotę 41,40 zł stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 maja 2017 r. sygn. akt IV SAB/Wa 116/17 odrzucił skargę M. P. na bezczynność Głównego Inspektora Pracy w przedmiocie wydania zaświadczenia.
Referendarz sądowy postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2017 r. przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Okręgowa Rada Adwokacka w [...] w piśmie z dnia 19 września 2017 r. poinformowała o wyznaczeniu dla skarżącego pełnomocnika w sobie adwokata A. S.
Wyznaczony pełnomocnik w piśmie z dnia 6 października 2017 r. wniósł skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 maja 2017 r. Jednocześnie zwrócił się o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, że opłaty nie zostały zapłacone w całości, ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 2 marca 2018 r. sygn. akt II OSK 419/18, wydanym na posiedzeniu niejawnym, oddalił skargę kasacyjną.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu zostały określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714 ze zm.).
Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w pierwszej instancji, w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego, opłata wynosi 240 zł. Stosownie zaś do treści § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) tego samego rozporządzenia, w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej opłata wynosi 50 % wskazanej wyżej kwoty, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat - 75 % tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W przedmiotowej sprawie pomoc prawna z urzędu, o przyznanie kosztów której zwrócił się wyznaczony adwokat, polegała na sporządzeniu i wniesieniu tej skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 maja 2017 r. sygn. akt IV SAB/Wa 116/17. Powinien on zatem otrzymać wynagrodzenie według stawki określonej w § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) powołanego rozporządzenia. Ponieważ adwokat A. S. nie prowadził sprawy przed wydaniem orzeczenia przez Sąd pierwszej instancji, opłata wynosi 75% opłaty określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia.
Stosownie do § 4 ust. 3 rozporządzenia, opłata ulega podwyższeniu o stawkę podatku od towarów i usług.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) w zw. z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) oraz § 4 ust. 3 powoływanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r., orzeczono jak w postanowieniu.