Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Wykowski po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w B. na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie rozpoznania zażalenia postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zasądzić od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz S. sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 100 (słownie: sto) złotych.
W dniu 17 maja 2011 r. S. sp. z o.o. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie rozpoznania zażalenia od postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...].
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie, wskazując m. in., że w dniu [...] lipca 2011 r. wydał rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwanej dalej P.p.s.a.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Uwzględnienie skargi na bezczynność organów administracji powinno oznaczać wydanie stosownej decyzji lub postanowienia (zob. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz pod red. T. Wosia, LexisNexis Warszawa 2008 str. 292).
Jak wynika z akt sprawy, w niniejszej sprawie Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska uwzględnił skargę na bezczynność. Uwzględnienie skargi polegało na rozpatrzeniu zażalenia S. sp. z o.o. od postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2011 r. i wydania postanowienia w sprawie - tj. postanowienia z dnia [...] lipca 2011 r., znak: [...], uchylającego zaskarżone postanowienie i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
W tej sytuacji, w rezultacie skorzystania przez organ z uprawnień samokontrolnych przewidzianych przez ustawodawcę w art. 54 § 3 P.p.s.a., przestał istnieć przedmiot zaskarżenia. Skoro nie istnieje przedmiot zaskarżenia, to skarga stała się bezprzedmiotowa.
Z przepisu art. 149 P.p.s.a. wynika również, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi na bezczynność nawet wówczas, gdy ta decyzja lub akt zostały podjęte z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania. W takim wypadku postępowanie sądowe w sprawie ze skargi na bezczynność organu winno ulec umorzeniu jako bezprzedmiotowe (por. postanowienie NSA z dnia 15 czerwca 2004 r., sygn. akt GSK 609/04 niepublikowane).
W tej sytuacji Sąd uznał, iż postępowanie w niniejszej sprawie stało się bezprzedmiotowe i na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w związku z art. 54 § 3 P.p.s.a., orzekł jak w punkcie 1 sentencji.
O zwrocie kosztów postępowania (pkt 2 sentencji) orzeczono na mocy art. 201 § 1 powołanej ustawy.