Sprawa ze skargi na bezczynność Burmistrza T. w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Makosz-Frymus po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w T. na bezczynność Burmistrza T. w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia umorzyć postępowanie w sprawie /-/ E. Makosz-Frymus

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy w T. złożył skargę na bezczynność Burmistrza T. w sprawie naliczenia opłaty adiacenckiej należnej Gminie T. od M. S. z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku jej podziału i wniósł o zobowiązanie organu do niezwłocznego wydania decyzji we wskazanej sprawie.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz T. poinformował, że w dniu (...) wydał decyzję nr (...). ustalając należną opłatę adiacencką i wobec tego wnosi o umorzenie przedmiotowego postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153. poz. 1270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.

Rozpoznając niniejszą sprawę, Sąd miał na uwadze uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008r., I OPS 6/08. Zgodnie z jej tezą przepis art. 161 § 1 pkt 3 powołanej ustawy ma zastosowanie także w przypadku, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organu w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a tej ustawy - organ wyda akt lub dokona czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności.

Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela stanowisko prezentowane we wskazanej uchwale. Uzasadniając swoje rozstrzygniecie Naczelny Sąd Administracyjny zaznaczył, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi nawet wówczas, gdy ta decyzja lub akt podjęte zostały z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania - por. wyr. NSA z 16 marca 2000r., I SAB 201/99 (niepubl.). Jest zatem rzeczą oczywistą, że jeżeli do daty orzekania przez sąd organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga na bezczynność, wyda akt lub podejmie czynności, których domagała się strona - to mimo pozostawania w zwłoce - przestaje on pozostawać w bezczynności. Postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się więc bezprzedmiotowe i z tego powodu podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.

Ustalając, iż Burmistz T. w chwili wniesienia skargi był bezczynny, ale przestał nim być, wydając decyzję, w trybie autokontroli, należy uznać, że przestała istnieć sprawa sądowoadministracyjna i bezzasadne jest rozważenie, czy istnieje potrzeba zmuszenia organu do wydania nakazanej prawem decyzji, o jaką wnosi w przedmiotowej sprawie Prokurator Rejonowy w T.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w niniejszym postępowaniu sama skarga na bezczynność Burmistrza T. spowodowała wydanie przez ten organ decyzji z dnia (...) nr (...), a wiec nastąpił pożądany przez skarżącego skutek w postaci likwidacji bezczynności organu. Uwzględnienie skargi przez organ w trybie autokontroli, co miało w niniejszej sprawie miejsce, powoduje, że skarga została przez organ rozpoznana, a więc Sąd nie może ponownie rozpoznać tej samej skargi.

Reasumując powyższe, skoro organ uwzględnił skargę, to tej samej skargi Sąd nie może uwzględnić lub oddalić. W konsekwencji niniejsze postępowanie sądowoadministracyjne w przedmiocie bezczynności Burmistrza T. uznać należy za bezprzedmiotowe i je umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.

/-/ E. Makosz-Frymus

Strona 1/1