Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. P. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia[...] września 2013 r. K. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na niewyczerpanie trybu zaskarżenia.
Pismem z dnia 29 października 2013 r. skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez złożenie oświadczenia czy przed wniesieniem skargi wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa w terminie 7 dni pod rygorem uznania, iż takowego wezwania nie złożyła, co w konsekwencji prowadzić będzie do odrzucenia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej jako "Ppsa") sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty i czynności wskazane w art. 3 § 2 pkt 1 - 7 i w § 3, a także na bezczynności organów administracji publicznej lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a Ppsa. Badanie merytorycznej zasadności skargi na bezczynność organu musi poprzedzać sprawdzenie jej wymogów formalnych, w tym jej dopuszczalności.
Natomiast w myśl art. 52 § 1 i 2 Ppsa, skargę (w tym także skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy zaś rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W przypadku skargi na bezczynność, jej wniesienie dopuszczalne jest wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 - dalej jako Kpa). Zgodnie ze wskazanym przepisem na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, iż warunkiem skutecznego wniesienia skargi na bezczynność w rozpatrywanej sprawie było wezwanie Samorządowego Kolegium Odwoławczego do usunięcia naruszenia prawa.
W przedmiotowej sprawie z uwagi na brak powyższego wezwania w aktach sprawy, jak również milczenie skarżącej, uznać należy, że skarżąca przed wniesieniem skargi nie wyczerpała środków zaskarżenia.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 Ppsa Sąd orzekł, jak w postanowieniu.