Sprawa ze skargi A.M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. w przedmiocie stypendium szkolnego w kwestii wniosku o przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego
Sentencja

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. w przedmiocie stypendium szkolnego w kwestii wniosku o przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego postanawia: 1. ustanowić dla skarżącego radcę prawnego z urzędu;

Inne orzeczenia o symbolu:
6209 Inne o symbolu podstawowym 620
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie
Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę w niniejszej sprawie.

Następnie, to jest w dniu 31 sierpnia 2016 r. do Sądu wpłynął urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym K.M. - działający jako przedstawiciel ustawowy małoletniego skarżącego, zażądał ustanowienia dla niego radcy prawnego. W motywach tego żądania podniesiono, że wnioskodawca, że jest osobą ubogą, niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym, aktualnie pozostaje bez pracy i ubiega się o przyznanie renty. Wskazano przy tym na trudną sytuację materialną całej rodziny (w skład której poza skarżącym - A.M. oraz samym K.M. wchodzi jego żona oraz drugi - pełnoletni, studiujący syn), uzasadniającą objęcie wsparciem w postaci świadczeń rodzinnych. Równocześnie wnioskujący oświadczył, że nie posiada żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości przekraczającej 5.000 zł. Jest przy tym - wraz z żoną - współwłaścicielem dwudziestoletniego samochodu, którego wartość "odbiega daleko w dół" od tej kwoty. Miesięczny dochód rodziny skarżącego zadeklarowany został w kwocie 2.173,65 zł, na którą składa się zasiłek rodzinny (247 zł), świadczenie wychowawcze (500 zł), zasiłek celowy z pomocy społecznej (640 zł) oraz wynagrodzenie jego matki za pracę świadczoną w niepełnym wymiarze (786,65 zł).

Dodatkowo wnioskujący powołał się na okoliczność ponoszenia znacznych kosztów utrzymania, wśród których, obok wyżywienia (970 zł), leków oraz opłat związanych z zamieszkiwanym lokalem, wymienił między innymi czesne za szkołę A.M., w kwocie 385 zł, opłatę za Internet i TV (144,90 zł) oraz koszty eksploatacji samochodu (230 zł).

Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.

Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.

Odnosząc się do wniosku K.M. należy podnieść, iż w myśl zasady wynikającej z art. 246 §1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym (czyli, zgodnie z art. 245 § 3 p.p.s.a. mogącym obejmować między innymi ustanowienie adwokata lub radcy prawnego) następuje wtedy, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

W tym miejscu przyjdzie zauważyć, że sytuacja materialna rodziny K.M. (w skład której wchodzi także skarżący A.M.) była wielokrotnie badana przez tutejszy Sąd. Wyżej wymieniony składał bowiem na przestrzeni ostatnich miesięcy liczne wnioski o przyznanie prawa pomocy. Początkowo, w kilku sprawach (np. sygn. akt IV SA/Gl 1142/15 czy IV SAB/Gl 154/15) były one uwzględniane, z kolei później - między innymi w sprawach o sygn. akt IV SAB/Gl 1/16, IV SAB/Gl 165/15 oraz IV SAB/Gl 22/16 odmawiano mu przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniach tych ostatnich postanowień przyznano, że wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną i pozostaje bez pracy, jednak wskazywano na istnienie znacznych rozbieżności pomiędzy twierdzeniami, jakie podnosił w poszczególnych wnioskach odnośnie wysokości wydatków na wyżywienie oraz podkreślano, że część ponoszonych przezeń kosztów utrzymania (opłata za prywatne gimnazjum A.M., w kwocie 385 zł miesięcznie, ponadprzeciętnie wysokie wydatki na Internet i TV, znaczne koszty utrzymania samochodu) nie mieści się w pojęciu niezbędnej potrzeby życiowej i przeczy jego oświadczeniom o ubóstwie.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6209 Inne o symbolu podstawowym 620
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie